فعالیت های آموزشگاه موسیقی هیوا

آموزشگاه موسیقی هیوا  بهترین و مجهزترین آموزشگاه موسیقی شرق تهران برگزیده جشنواره موسیقی

آموزشگاه موسیقی هیوا با چندین سال تجربه  و با مجوز رسمی از  وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی واقع در شرق تهران خیابان پیروزی مفتخر است بهترین خدمات آموزشی را درمحیطی سالم،شاد و پر انرژی به شما هنر دوستان ارائه نماید . برگزاری کلاسهای ساز: پیانو،ارگ،گیتار (کلیه سبک ها)، دف،تنبک،پرکاشن،تمپو،درامز،کاخن،ویلن،کمانچه تار،سه تار،عود،تنبور، سنتور،قانون نی،فلوت،ساکسیفون،کلارینت(قره نی)،ترومپت،ساز دهنی برگزاری کلاس های سلفژ و اواز(پاپ،کلاسیک،سنتی) برگزاری کلاس های موسیقی کودک به روش ارف و بازی موسیقی برگزاری کلاس های گروه نوازی برگزاری کنسرت هر شش ماه یکبار برگزاری کلاس های رفع اشکال تشکیل مستر کلاس با حضور اساتید به نام کشور معرفی هنرجویان نمونه به جشنواره های موسیقی و اهدای جوایز اهدای گواهی پایان دوره به هنرجویان تشکیل گروه موسیقی برای هنرجویان نمونه استعداد یابی هنرجویان جهت خوانندگی و نوازندگی و سرمایه گذاری ضبط و پخش

فعالیت های آموزشگاه موسیقی هیوا

آموزشگاه موسیقی ، بهترین آموزشگاه موسیقی 

تنبور

تنبور یكی از قدیمی ترین و اصیل ترین سازهای ایرانی است .

امروزه تقریبا نیمی از مردم جهان با این ساز باستانی ایرانی آشنایی دارند و در گوشه و كنار دنیا نامهای گوناگونی بر آن گذاشته اند .

این ساز قدیمی با صدای آسمانی و ملكوتی خاص خود در بیشتر كشورها مخصوصا چین ، ایران ، تركیه ، عراق ، و كشورهای استقلال یافته مانند آذربایجان و ارمنستان و…

در بین مردم خصوصا مردم بومیاز احترام خاصی برخوردار است .

این مردم در عبادتهایدسته جمعی و فردی خود برای راز و نیاز با خدا از آن استفاده میكنند و آنرا موجب نزدیكی قلبها به خدا میدانند .

از زمان قدیم در ایران بویژه در منطقه غرب، استان خراسان ، و در اطراف استانهای فارس و لرستاندر خانقاه ها برای ذكر و عبادت از آن استفاده میشده است .

در این مقاله كه نقلی است از مجله هنر موسیقی ، شماره ۳ ، مرداد ماه ۱۳۷۷ میخواهم به سیر تایخی این از به قلم محققین گرامی بپردازم :

( تنبور از فرهنگ سازها اثر مرحوم ملاح )

تنبور سازی است از خانواده آلات موسیقی رشته ای .

آنگاه كه این محفظه صوتی به تدریج شكل بیضی پیدا كرده و اندک اندک یک قسمت از دو قسمت باریک بیضی طویل تر و باریكتر شده و هنگامی نام بربط یا عود بر آن نهاده شده كه دسته ساز اندكی بلندتر شده و كاسه طنین ساز ، پر حجم تر گشته است در همین عصر است كه ساز دیگری آفریده شده است .

بر این ساز نیز در مناطق مختلف گیتی نامهای گوناگون نهاده شده است .

از جمله در ایران آن را تنبور نامیده اند .

فارمر مینویسد : با انتشار دین اسلام به اكناف عالم تاثیر ایران در آلات موسیقی به همه جا رخنه كرد و حتی در نقاطی هم كه اسلام انتشار نیافته بود راه یافت ، یعنی از طرف مشرق به سواحل اقیانوس اطلس و از شمال به سیبری و از جنوب به هندوستان و جزایر شرقی هند نفوذ كرد.

تنبور كه در ممالك مجاور ایران به ” طنبوره ” معروف شد به تدریج به چین رسید و موسوم به ” تنپولا ” گشت.

در یونان آنرا” تام پوراس ” نامیدند. از یونان به آلبانی رفت و آنرا ” تامورا ” خواندند .

در روسیه آنرا ” دومبرا ” ، در سیبری و مغولستان ” دومبره یا دمبوره ” نام نهادند و در بیزلنس معروف شد به ” پاندورا ” .

سایر اقوام اروپایی توسط بیزانس با این ساز آشنا شدند .

این ساز در تركیه و هندوستان رواج یافت .

در فرهنگ موسیقی ” ریمان ” ( ص۱۳۱۹ ) واژه تنبور آمده است :

تنبور سازی است منسوب به ایرانیان و اعراب و از خانواده عود .

” ریمان ” عقیده دارد كه این ساز در هندوستان ” تمبوری ” نامیده میشود كه بیشك همان تنبور ایرانی است .

در ایتالیا آنرا ” تمبورو ” و در قفقاز ” تمپور ” گویند . ارمنیها مانند ایرانیها آنرا تنبور مینامند .

در فرهنگ موسیقی ” گروو ” گفته شده كه كلمه تنبور در طی زمان در اثر تلفظهای ملل مختلف به اسمهای مختلف در آمده است دائره المعارف ” بریتانیكا “مینویسد :

تنبور سازی است شرقی از خانواده عود كه دارای دسته بلند است و ۲ یا ۳ سیم داردو با انگشت به صدا در میاید .

قدیمیترین نشانه های موجود از این ساز در مشرق زمین نقشهایی است كه از تپه های” بنی یونس ” و ” كیوان ” واقع در شهر موصل به دست آمده است .

از این نقشها معلوم میشود كه شكل این ساز به تار امروزی شباهت بسیاری داشته است و دسته بسیار بلند و نازك آن با كاسه ظریف و مجوفش بسیار متناسب بوده است.

مجسمه های بدست آمده از شوش كه متعلق به ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح میباشد و همچنین مجسمه های بدست امده از ” هفت تپه ” بیانگر قدمت این ساز میباشد .

” ژول روئانه ” مینویسد : فارابی از مولفان قرن دهم میلادی آلات موسیقی زمان خود را مانند عود و تنبور خراسانی، تنبور شیرازی و … به طور دقیق نشان داده است .

بین این سازها تنبور بغدادی كه در دمشق مرسوم بوده ، پرده بندی متفتوت داشته است .

در فرهنك كامل آلات موسیقی ” زاكس ” آمده است :

تنبور فارسی و كردی و عبری به شكل تخم مرغ است و دسته بلند دارد و در حقیقت ساختمان تنبور نخستین گامی است كه بشر در طریق رشد و تحولاین قبیل سازها برداشته است .

به طور كلی میتوان چگونگی تغییرات شكل ظاهری تنبور را از زمان آشوریها تا عصر حاضر مشاهده كرد .

امروزه تنبور به یك قشر وسیع از جامعه بشری تعلق دارد .

ریشه لغوی تنبور ” پاندورا ” بوده است .

تنبور در نقاط مختلف ایران ، نامهای خاصی داشته است ، مانند تنبور خراسانی و میزانی یا تنبور بغدادی یا تركی ،

شروانیان و از آنچه یاد شه چنین بر میاید

تنبور باستانی مشخصاتی به این ترتیب داشته است :

۱_ سازی رشته ای

۲_ نواختن با ناخن یا سه انگشت دست راست

۳_ در آغاز یك تار یا یك رشته داشته است

۴_ تنبور دو نوع بوده یك نوع كه پرده یا دستان میبستند و دیگری بدون پرده بوده است

۵_ شكل ظاهری آن مانند دو تار ( چگور ) بوده است .

۶_ بی تردید دارای گوشی و خرك بوده است .

آقای علیرضا فیض بشی پور در پژوهش درجه كارشناسی خود درباره تنبور اشاره دارد به تعدادی از مقامهای این ساز مانند مقام ” باریه ” و ” طرز رستم ” ، ” مجنونی ” و ” جنگ آرا ” كه این مقامها از مقامهای كهنی میباشد مه سینه به سینه از تنبور باستان تا تنبور حاضر نقل شده است .

گویا مقام ” باریه ” را ” باربد ” خوانده است.

ثبت نام کلاس موسیقی – آشنایی با ساز تنبور – آموزشگاه موسیقی