آموزش و تدریس گیتار
آکوستیک، کلاسیک و الکتریک
بهترین آموزشگاه موسیقی در شرق تهران
آموزش و تدریس حرفه ای موسیقی
آکادمی موسیقی هیوا از سنين سه سال به بالا فعاليت رسمى دارد.
لازم به ذكر است اين آموزشگاه در دو دوره جشنواره موسيقي شمسه با دريافت لوح تقدير و تنديس بعنوان آموزشگاه برگزيده در جشنواره معرفى گرديده
استاد ماکان حافظی آموزش گيتار كلاسيک پاپ الكتريک آكوستيک
بیش از ۱۵سال تجربه نوازندگی ، آهنگسازی و تنظیم .. فراگیری موسیقی در دانشگاه ایالتی وارنژ voronezh روسیه ،تاسیس گروه کوک که این گروه در سبک های راک ، بلوز ، هارد راک ، آلترناتیو ، فیوژن ، لاتین و پاپ تجربه کاری دارد به همراه روزبه اسدی و پدرام مرندیز
استاد حسین ضروری یکی از یهترین استادان آواز پاپ – كلاسیك ، صداسازى ، سلفژ در آموزشگاه هیوا می باشد
موسس ، سرپرست و خواننده گروه بزرگ آوای شفق …
ادامه مطلب
آموزش پیانو آواز سلفژ صداسازی کلاسیک پاپ ایرانی
کارشناس ارشد موسیقی.
پداگوژیست با بیش از ۲۰ سال سابقه تدریس.
مدیر و موسس آموزشگاه آزاد موسیقی
مدیریت ارکستر بزرگ و گروه کر آوای شفق
عضو هیات مدیره انجمن موسیقی شهرستان بروجرد
آهنگساز ، تنظیم کننده و نوازنده ساز های مختلف
آشنایی و آموزش ساز گیتار
آموزش گیتار
آموزش گیتار
آموزش گیتار
آموزش گیتار
آموزش گیتار
آموزش گیتار
آموزش گیتار
گیتار برقی یا گیتار الکتریک نوعی گیتار است که صدای آن به وسیله تقویت کنندهای الکتریکی تشدید و یا تغییر مییابد.
▪ از نظر تعداد سیمها
معمولا گیتارهای الکتریکی شش سیم دارند. بعضی نیز دارای ۱۲ سیم می باشند
که هرجفت با یک نت کوک میشود، منتهی با اکتاوهای متفاوت،
این گیتارها اکثراً در موسیقی فولک کاربرد دارند.
گیتارهای ۸ سیمی نیز وجود داردند که البته غیرمعمول هستند.
راه های تماس با آموزشگاه موسیقی هیوا
آوزشگاه موسیقی هیوا : ۳۳۳۴۶۲۰۰ (hivamusic.ir)
آموزش گیتار – آموزشگاه موسیقی
آشنایی و آموزش ساز ویولن
آموزش ويولن
و مکانی را به عنوان موطن و تاريخي را به عنوان زمان آغاز پيدايش اين ساز در نظر گرفت
اما می توان گفت سازهای زهی کششی (آرشه ای) – که اجداد ويولن به حساب می ايند
دارای قدمت بسيار طولانی می باشند و بنا بر نظريه گروهی برای اولين بار پيش از ميلاد مسيح
در سرزمين هندوستان به وجود آمده اند اما آنچه را ازتاريخچه ويولن می توان به استناد نام برد
مربوط به کنده کاری ها و نگاره های اروپايي از حدود سال نهصد ميلادي است
که دراين کنده کاری ها و نگاره ها سازهايي قابل تشخيص می باشند
که جزو خانواده سازهای زهی کششی محسوب می شوند
اما تفسيراين نگاره ها ودريافت موضوعاتی از قبيل اينكه آيا ويولن تکامل يافته
يكي ازاين سازها است يا تمام اين سازها الگويي برای شکل گيری ويولن بودند؟
و در اين صورت سهم هر کدام درمسير تکامل ويولن چيست؟
به يقين غير ممکن می باشد ونظرياتی که امروزه ابراز می شوند
صرفا براساس گمانه هايي هستند که نزد محققين رواج و امکان بيشتری دارند
و نه فرضياتي که از طرق علمی به اثبات رسيده باشند.
ویولن یک ساز زهی و آرشه ای است. این ساز کوچکترین عضو خانواده ی ویولن است.
برای نواختن معمولا روی شانه ی چپ قرار می گیرد، و با آرشه ای که در دست راست نوازنده است،
نواخته می شود.سیم های ویولن از زیر ترین تا بم ترین سیم،
به ترتیب زیر کوک می شوند :می:سیم اول ، لا:سیم دوم ، ر:سیم سوم ، سل:سیم چهارم
آموزش ويولن
سیم گیر : از آبنوس ساخته شده است و در فاصله ی اندکی با خرک
نقش این ساز چه در کنسرت های بزرگ و چه به طور جمعی و
انفرادی ، آنقدر پر اهمیت است، که آن را «شاه ساز ها» گفتند.
آموزش ويولن
پیشینه ی ساز:
ویولن یک ساز ظریف و فرهنگیست و طبق نمونه هایی که ساخته
می شود، از ۵۸ قطعه ی مختلف که به طرز دقیقی که با هم جور
شده اند و وزن آن در حدود ۴۰۰ گرم می باشد که ابتدا توسط
سازنده ی ایتالیایی «گاسیارو برتولونی» اختراع شده است.
آموزش ويولن
قطعات ویولن:
قسمت های ساز ویولن عبارتند از :
آرشه : یا کمان ترکه ای چوبی است که رشته های مویی دم اسب،
در طول آن کشیده شده است و به دو سر آن ثابت شده است.
تنه : جعبه ای که مابین تخته ی روئی و تخته ی زیرین و جداره های
طرفی محصور شده است.
دسته یا گردان : در واقع دنباله ی چوب آبنوس تکیه سیم هاست که
محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده ی
ویولن قادر است ، در تمام طول چوب آبنوس انگشت گذاری کند ، انتهای
دسته به جعبه ی کوچکی ختم می شود که سیم ها در درون آن به دور
گوشی های کوک پیچیده می شوند.
خرک : بین سیم ها و طبله ی ویولن قرار گرفته و فشار سیم ها آن را
عمود نگه می دارد. نقش خرک ان است که ارتعاش سیم ها را به طبله
و به جعبه ی ویولن منتقل می کندو نیز در داخل جعبه میله ای چوبی
تقریبا زیر خرک ، اندکی بلند تر از جدار طرفی قرار داده شده که شکل
گرده ماهی ، طبله و زیره را حفظ می کند.
گریف : از آبنوس ساخته شده است و در طول گردن ویولن چسپیده
است و تا میانه ی جعبه ی ساز ادامه دارد . گریف جایی است که
نوازنده با انگشت خود سیم را به آن می چسباند و به این ترتیب طول
سیم را کوتاه می کند و نت های مختلف را می نوازد.
تا آخر تنه ی ویولن کشیده شده است. با زهی از جنس روده یا
پلاستیک به دکمه ای که در قسمت پایین جدار تعبیه شده بند می شود.
سیم ها : سیم ها از جعبه ی کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب
آبنوس ، تکیه گاه سیم ها ادامه یافته ۷ از روی خرک عبور کرده و در
سیم گیر مهار می شود . سیم های ویولن قبلا از روده ی گوسفند
«زه» ساخته می شد. امروزه در سیم های بم تر ، روی روده سیم
فلزی نازکی می پیچند و در سیم های زیر تر از مفتول فلزی تنها
استفاده می شود.
*نخستین سازندگان معروف ویولن در ایتالیا پیدا شدند .
«گاسپارو داسالو» نخستین ویولن حقیقی را ساخت، اما معروفترین
ویولن ها در شهر کرمونا ساخته شدند.
«آندره اماتی» و فرزندش «نیکولا اماتی» و شاگردش «آنتونیو استرادیواریوس»
بهترین ویولن های دنیا را تا کنون ساخته اند.
آشنایی و آموزش ساز پیانو
آموزش آواز ایرانی سنتی
آموزش صدا سازی و سلفژ
آموزش ویولنسل
آموزش دف
آموزش و تدریس ساز دف – آموزشگاه موسیقی
آموزش کمانچه
آموزشگاه موسیقی
آموزش و تدریس ساز کمانچه – آموزشگاه موسیقی
آموزش نی
آموزش نی
آموزش نی
آموزش نی
نوازندگان پر تجربه دو نوع بم را اخذ می كنند كه یكی قوی است
همچنین با انگشتان اخذ كرد
با نی میتوان ویبراسیون ، نت های مقطع ، تریل ، نگاهداشتن نت پایه
كششی می دانند.
آموزش نی – آموزشگاه موسیقی
آموزش تنبک
تنبك از نظر نوازندگی (انگشت گذاری)، رنگهای صوتی و ساختمان فیزیكی اش (در عین ظاهری ساده)،
یكی از پیشرفته ترین و پیچیده ترین سازهای كوبه ای پوستی دنیا محسوب می شود،
به ویژه كه در دهه های اخیر با همت تنبك نوازان پیشرفت شایانی كرده است
و در این میان باید به حسین تهرانی، پدر تنبك نوازی نوین ایران اشاره كرد،
زیرا آغاز حركت با او بوده است. در این مقاله هدف بررسی نام های گوناگون تنبك در طول تاریخ است.
تنبك از نظر سازشناسی جزو “طبل های جام گونه” است
و جالب است اشاره كنیم كه بنا بر پژوهش های اخیر نگارنده،
برخی از طبل های جام گونه، هم از نظر ساختمان فیزیكی و هم از نظر لغوی شباهت به تنبك ایران دارند.
در این مقاله نام های گوناگون تنبك در طول تاریخ بررسی شده
و حتی به رد پای تنبك ایرانی در دیگر ممالك تا حد اطلاع نگارنده اشاره می شود.
همچنین در این مقاله از پژوهش های دیگران استفاده شده و تا آنجایی كه امكان پذیر بوده است،
مراجع را ذكركرده ایم تا حقی از كسی پایمال نگردد.
به طور كلی اطلاق كلمه ی “ضرب” به این ساز ایرانی كوبه ای پوستی غلط است،
البته نه به خاطر عربی بودن این واژه. اگر به فرهنگهای گوناگون فارسی مراجعه كنیم،
برای این واژه معنی های بسیاری نوشته اند كه یكی از آنها “زدن” است.
با در نظر گرفتن معنی های گوناگون این واژه، ممكن است بگوییم كه چون عمل “زدن” روی این سازایرانی انجام می گیرد،
آن را “ضرب” گفته اند. آنگاه بلافاصله این پرسش مطرح می شود
كه مگر”سه تار” را كه آن هم یك ساز ایرانی است، “نمی زنند”؟
پس چرا به آن “ضرب” نمی گویند. دكتر ضیاءالدین سجادی (استاد دانشگاه)
در مقاله بحث لغوی كتاب آموزش تمبك (تهرانی)، ص ۳۵، نوشته است:
“… ضرب هم كه به این آلت موسیقی گفته شده ظاهراً به مناسبت آن است كه اصول ضرب و آهنگ را با آن نگاه می داشتند.” و این قول برای توجیه این واژه به حقیقت نزدیكتر است
(بر گرفته از كتاب تنبك و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف، نوشته ی بهمن رجبی)
و در تتمیم این قول باید بگوییم كه با “سه تار” و سایر آلات مشابه آن،
“اصول ضرب و آهنگ” را نگاه نمی داشتند و فقط با تنبك (مهم ترین ساز كوبه ای پوستی ایران)
و دیگر آلات مانند دف (معرب دپ) و دایره (با نام باستانی “داره”) “اصول ضرب و آهنگ” را نگاه می داشتند
و غرض از نگهداری “اصول ضرب و آهنگ” همانا حفظ “ایقاع” (اصطلاح قدیمی ریتم دوری) است
و ایقاع در موسیقی حكم عروض را دارد در شعر، گرچه ضرورتاً “ایقاع” از عروض دقیق تر است.
آموزش تنبک
اسم پهلوی این ساز ایرانی “دُمبَلَگ” است.
چنانچه در لغت نامه آمده است: “دمبلگ: یكی از ساز-های رایج در دربار خسروپرویز كه به صورت طبل كوچكی است.
(از ایران در زمان ساسانیان، كریستن سن، ص ۵۰۶)، صورت قدیمی دمبك.
” در ضمن در كتاب چشم انداز موسیقی ایران نوشته ی ساسان سپنتا،
ص ۲۹۴ به نقل از كتاب خسروو غلام، تصحیح اون والا، ص ۲۸ آمده است:
“… قدیمیترین متنی كه نام این ساز ایرانی آمده متن پهلوی “خسرووغلام” است
كه به صورت “دُمبَلَك” به خط پهلوی ذكر شده است.”
همچنین در كتاب تنبك و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف، نوشته ی بهمن رجبی، ص ۱۵ آمده است:
“دكتر مهدی فروغ در یكی از نوشته های خود، اشاره ای دارد به اینكه
در دوران ساسانیان، به یك نوع سازایرانی ضربه ای كه شبیه به تنبك امروزی بوده است،
“دُنبَلَك” یا “دُمبَلَك” می گفتند و “دنبك” و “دمبك” واژه ای است
پهلوی، و احتمال دارد كه “دنبك” و “دمبك” صورت تغییر شكل یافته ی آن باشد.”
در همین كتاب به بیش از ۲۰ نام گوناگون تنبك اشاره می شود.
آنچه مسلم است كثرت این نام ها نشان از كاربرد این سازایرانی در زمان ها و مكان های گوناگون دارد.
یكی از همین نام ها كه در فرهنگ های گوناگون اشاره شده است “تَبَنگ” می باشد.
دكتر محمد معین به نكته ی جالبی اشاره كرده است:
“از شرح آنندراج چنین بر می آید كه “تنبك” و “دنبك” تغییری است از همان تبنگ…”
در ضمن در كتاب ها و دیوان های شعر چندین شاعر به نام های گوناگون تنبك اشاره شده است
آموزش تنبک
كه ما به دو تا از آنان اشاره می كنیم:
“خدایا مطربان را انگبین ده برای ضرب دستی آهنین ده” – مولوی “تنبك محفل ارباب وفا را بردار بلبل باغ دلی،
شور و نوا را بردار” – میرنجات در اینجا به موضوعی دیگر اشاره می كنیم:
تنبك علاوه بر موسیقی سنتی امروز ایران، در موسیقی نواحی ایران نیز نواخته می شود.
در اینجا نیز تنوع اسمی وجود دارد. شاید جالب باشد بگوییم كه نام این سازایرانی در استان هرمزگان “تمپك” است،
كه به نظر نگارنده از حیث بحث لغوی با همین نام “تمپو” نباید بی ارتباط باشد.
رد پای سازهای مشابه تنبك در دیگر نقاط دنیا نیز مشاهده می شود.
مثلاً سازی شبیه تنبك در كشمیر با نام “تنبك نَری” نواخته می شود و “نری” در زبان محلی آنجا به معنی سفالی است. همچنین سازی به صورت یك جفت تنبك در مالزی با نام “گِدُمبَك” نواخته می شود.
گفتنی است كه “تمپو” ی تركیه كه از نظر ساختمان و نحوه ی نوازندگی با “تمپو” ی مصری كمی اختلاف دارد،
“دومبِلِك” نامیده می شود كه در حقیقت لهجه ای از نام باستانی “دمبلك” است.
در آخر اشاره می كنیم كه سازی مشابه “تمپو” در یونان نواخته می شود
و نامش “توبِلِكی” است. در معنی واژه ی تنبك دو نظر وجود دارد.
یكی می گوید كه واژه ی تنبك از صدای این سازایرانی، یعنی از تركیب دو عبارت “تن” و “بك” به دست آمده است.
و”تن” (یا “تم”) صدایی است كه از نواختن ضربه ای به ناحیه ی مركزی پوست تنبك بیرون می آید
و “بك”، نواختن ضربه ای به ناحیه ی كناره ی پوست (كتابهای تهرانی و رجبی).
این در حالی است كه محمد علی امام شوشتری، در كتابش، ایران گاهواره ی دانش و هنر، ص ۱۴۱ نظر دیگری دارد:
“… واژه ی تَنبوراز تیكه “تنب” و پسوند “ور” ساخته شده است.
“تنب” به معنی برآمدگی است و واژه ی “تنبان” به معنی “سرین پوش” و “تنبك” ساز مشهور، … همگی از این ریشه اند…”.
از تمام مطالب بالا و با توجه به این نكته كه “ضرب” و “تنبك” متداولترین نام ها برای این ساز كوبه ای پوستی ایران است
و “ضرب” نامی مناسب برای این سازایرانی به نظر نمی رسد،
اطلاق “تنبك” به این سازایرانی بهترین پیشنهاد برای جلوگیری از چند اسمی بودن این مهمترین ساز
كوبه ای پوستی ایران است
آموزش تنبک – آموزشگاه موسیقی
آموزش ترومپت
قدمت ترومپت را میتوان به ۱۵۰۰ سال قبل ازمیلاد مسیح ویا حتی زودتر از آن دانست.
ترومپت های برنز ونقره ای در قبر توتا نخامون در مصر نوع برنزی آن در زمان لردهای اسکاندیناوی،
ترومپت های فلزی در چین به همین زمان بر میگردد. ترومپت ها در تمدن سیحون در آسیای میانه طوری طراحی شده
که از وسط آن با می شد(فوت می کردند) اگر چه بعضی از انواع آنها با تکنیک قابل توجی ساخته می شدند.
ترومپت های اولیه اغلب در ارگانهای نظامی بعنوان وسیله ای برای علامت دادن
(خبر کردن) استفاده می شد تا اینکه در جهت در موسیقی از آن بهره ای گرفته شود.
صدای این وسیله توصیف کننده یک اتفاق بسیار بد بود که ایجاد خطر را اعلام می کرد،
بعدها دستگاه ها وسیگنالهای پیشرفته تری با وسایل مشابه به منظور علامت دادن اختراع شد
و استفاده از امواج رادیویی معمول تر گردید.
در قرون وسطی نوازندگان ترومپت به عنوان یک صنعت پیشرو
تنها در ارگانهای خاصی که دارای دستور العمل خاصی بود صورت می پذیرفت.
نوازندگان ترومپت اغلب از میان گاردهای یک دسته انتخاب می شدند
وکار این نوازندگان تقویت کردن نیروهای خودی در برابر ارتش مقابل بود.
رشد و ترقی در طراحی این ساز و رشد صنعتی دوران رنسانس باعث شد
که از ساز ترومپت به عنوان ساز موسیقایی بیشتر استفاده شود.
در دوران باروک به علت پیشرفت بیشتر این ساز (شیپورهای تیزتر ) و نوازنده های ویژه ،
آموزش ترومپت
دوران طلایی ساز ترومپت نام گرفت. حکم فرما شدن ملودیهایی چند صدایی در دوران کلاسیک و رمانتیک باعث شد
که آهنگساز های بزرگ ساز ترومپت را به عنوان ساز ثانویه در ارکستر استفاده کنند،
به جز کنسرتو ترومپتی که هایدن برای ترومپت کلید دار در سال ۱۷۹۶ ساخت.
ترومپت کم کم داشت صاحب پیستون های پیشرفته ای می شد(که در اواسط سالهای ۱۸۳۰ اختراع شد)
و مشابه این ساز کرنت، بعد ها به عنوان یک ساز سلودر ۱۰۰ سال بعد از این تاریخ مورد استفاده قرار گرفت.
کج بودن لوله های متحرک این ساز در مقابل کلید ها و پیستون ساز ترومپت در اوایل قرن بیستم دارای استاندارد لازم بود.
واژه عربی برای این ساز نفیر(Naffir) بود. در فرهنگ اسپانیایی مثل اسم عربی آن النفیر(Al Naffir) بود
را انافیل(Anafil) می نامیدند. در عین اینکه در فرهنگ فرانسه ترومپت نام Buisine به خود گرفت
که از فرهنگ لاتین به Buccina مشتق شده بود. امروزه از ترومپت معمولا” در تمامی فرمهای موسیقی استفاده می شود. موسیقی کلاسیک جاز، راک، بلوز، پاپ ، اسکا ، پولکا و فانک.
در نوازندگان مشهور این ساز نامهای :Maurice Andre ، Louis Armstrong ، Miles Davis ، Dizzy Gillespie ، Jon Faddis ، Maynard Ferguaon ، Adolph Bud Herseth ، Charles Schlueter ، Malcolm McNab ، Wynton Marsalis ، Sergei Na kariakov ، Freddie Hubbard ، Lee Morgan ، James Morrison ، Arturo Sandoval ، Doc Severinsen ، and Philip Smith به چشم می خورد که برای بهتر شناختن آنها می توانید به لیست نوازندگان بادی برنجی در قرن ۲۰ نگاهی بیندازید
راه های تماس با آموزشگاه موسیقی هیوا
آموزشگاه موسیقی هیوا
: ۳۳۳۴۶۲۰۰ (hivamusic.ir)
آموزش ترومپت – آموزشگاه موسیقی
آموزش سه تار
ساز سهتار
سهتار از سازهای مضرابی موسیقی ایرانی است که در ساخت آن از چوب، فلز، زه یا نخ نایلون استفاده می شود.
وسعت سه تار نزدیک به سه اکتاو است. سهتار را را معمولاً با مضراب نمینوازند
بلكه با ناخن (انگشت سبابه)، نواخته میشود. سهتار و انواع سازهای شبیه به آن مانند
تنبور و دوتار و چگور در نواحی مرکزی آسیا و خاورمیانه رواج داشتهاست.
تاریخچه سه تار
سهتار در گذشته سه سیم (تار) داشته و اکنون چهار سیم دارد
(البته سیم سوم و چهارم آن نزدیک به هم قرار دارند و همزمان نواخته میشوند
و مجموعهٔ آن دو را معمولاً سیم «بم» مینامند).
با گذشت زمان کسانی چون ابونصر فارابی، ابوعلی سینا،
صفی الدین ارموی و از متأخران ابوالحسن صبا لزوم افزایش یک سیم دیگر
(این سیم از نظر تاریخی سیم چهارم است ولی سیم سوم خوانده میشود) به این ساز را درک کرده اند.
سه تارهای امروزی دارای چهار سیم هستند.
سیم سوم سه تار به سیم مشتاق معروف است و به روایتی از ابوالحسن صبا این سیم را نخستین بار
درویشی به نام مشتاق علیشاه به ساز سهتار افزوده است.
چگونگی نواختن سه تار
سه تار را از خانواده تنبور دانسته اند و امروزه در مقایسه به تار نردیکتر است
و معمولا نوازندگان تار با ساز سه تار نیز آشنایی دارند.
سهتار در حالت نشسته به صورت افقی روی ران پا قرار می گیرد
به نحوی که دسته آن در طرف چپ و کاسه آن در طرف راست نوازنده است.
نوازنده سر انگشتان دست چپ را روی پرده های(دستان) دسته حرکت می دهد
و با ناخن سبابه دست راست بر آن زخمه می زند. سه تار را به علت سبکی وزن ایستاده هم می نوازند.
آموزش سه تار
اجزا سه تار
ساز سهتار دارای دو قسمت کاسه و دسته است. در انتهای دسته پنجه قرار دارد که محل قرارگرفتن گوشیهاست.
•کاسه طنینی سه تار
• صفحه رو
• خرک
• دسته سهتار
• پرده
• شیطانک
• سرپنجه
• سیم گیر
• تعداد و جنس سیمها در ساز سه تار
• گوشی
قسمتهای مختلف سهتار:
دسته سه تار در مقایسه با کاسه آن باریکتر است و به صورت لولهای تو پُر از چوب ساخته میشود
• کاسه طنینی سه تار: کاسه طنینی از اجزای سه تار می باشد
که کاسهای گلابی شکل و از جنس چوب است و روی دهنه آن صفحه چوبی قرار دارد.
کاسه سه تار را هم یک تکه و هم از ترکهای به هم متصل شده
چوب میسازند و به منظور زیبایی گاهی طرحهایی با صدف یا استخوان روی آن نصب میکنند.
کاسه سه تار از نظر ساختاری مانند کاسهٔ عود یا تنبور است
ولی کوچکتر از آنها و معمولاً از چوب توت ساخته میشود.
• صفحه رو: صفحه روی سه تار از جنس چوب است و معمولا سوراخهای کوچکی روی آن ایجاد میکنند
که خروج صدا را از کاسه طنینی سه تار میسر میسازد.
• خرک سه تار: خرک نیز از جنس چوب و به طول تقریبی ۴ سانتی متر و ارتفاع ۷ میلی متر است.
سطح زیرین مسطح آن روی صفحه قرار میگیرد. روی خرک سه تار شیارهایی وجود دارد
که سیم از روی آن عبور کرده و از هم جدا نگه داشته میشود.
• دسته سه تار: دسته سه تار در مقایسه با کاسه آن باریکتر است
و به صورت لولهای تو پُر به قطر تقریبی ۲.۵ و طول ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر از چوب ساخته میشود.
روی دسته سه تار مسطح و پشت آن نیم دایره است و پردهها روی آن بسته میشوند.
دسته سه تار از یک طرف به کاسه و از طرف دیگر به سر پنجه متصل میشود.
آموزش سه تار
• پرده سه تار: پردهها نخهای باریکی از جنس رودهٔ حیوانات و یا ابریشم هستند که در عرض دستهٔ سهتار به صورت سهلایی و چهارلایی بسته میشوند و وظیفهٔ تقسیمبندی فواصل موسیقایی را برعهده دارند.
تعداد پردههای سه تار ۲۶ عدد است که که یکی از آنها قبل از شیطانک بسته میشود
و فاصلهٔ آن با شیطانک در صدای سهتار موثر است.
شایان ذکر است امروزه به مدد دیدگاه متجدد اساتید ساخت سهتار نظیر استاد محمدرضا ژاله
استفاده از پرده هایی از جنس نایلون کمک با ارزشی به نوازندگان سه تار به حساب میآید.
چرا که این جنس پرده اولا حرکت دست نوازنده سهتار را به روی دسته را آسان تر نموده
ثانیا اجرای تکنیک ویبره (لرزش) با دست چپ را میسرتر از قبل نموده
و ثالثا هیچگونه تغییری بر رنگ صوتی سهتار ندارد.
• شیطانک: شیطانک بین قسمت اصلی دسته و پنچهٔ ساز سهتار قرار میگیرد
و جنس آن از استخوان و یا پلاستیک است. کاربرد شیطانک سه تار در هدایت و تقسیمبندی سیمها
در قسمت بالای دسته میباشد.
• سرپنجه سه تار: سر پنجه در ابتدای طول دسته و از جنس چوب است
و تعداد ۴ گوشی دو به دو در طرفین آن قرار گرفتهاند. گاهی داخل سر پنجه را به طرف بیرون خالی میکنند
و سیمها مثل سیمهای تار بسته میشوند. گاهی نیز ممکن است سر پنجه در امتداد دسته ساخته شود.
در این صورت سیمها به طرف بیرون سرپنجه به دور گوشیها بسته میشوند.
• سیم گیر: سیم گیر از دیگر اجزای ساز سه تار می باشد که قطعهای است
چوبی و گاهی از جنس استخوان که در انتهای بدنه کاسه نصب میشود و گره سیمها به شیار روی آن میافتند.
• تعداد و جنس سیمهای سه تار : سه تار دارای ۴ سیم فلزی با ضخامتهای متفاوت است.
سیم چهارم سه تار را مشتاق علیشاه به آن اضافه کرده است و برخی این سیم را به نام سیم مشتاق میشناسند.
سیم یکم یا سیم سفید سهتار که از جنس فولاد است.
سیم دوم یا سیم زرد سهتار نیز از جنس برنز است.
سیم سوم یا سیم مشتاق یا زنگ که دقیقا همجنس و هم اندازهٔ سیم یکم است.
سیم چهارم سهتار که آن هم زرد رنگ است و از دیگر سیمها قطورتر است.
• گوشی: سیم سهتار از یک طرف به سیمگیر در انتهای کاسه و از طرف دیگر به گوشیهای کوک شونده
در انتهای دسته ساز سهتار بسته میشود. با پیچاندن گوشیها ساز سهتار کوک میشود.
صدای ساز سهتار
سهتار از سازهای مضرابی موسیقی ایرانی است
آموزش سه تار
سه تار دارای صدایی مخملین و ظریف بوده از آنجایی که که با کنار ناخن انگشت سبابه دست راست نواخته میشود،
صدای ساز ارتباط مستقیمی با اعصاب و روان نوازنده پیدا میکند
و از این رو سه تار را اغلب همدم اوقات تنهایی خواندهاند.
اغلب شنوندگان، ساز سه تار را دارای لحن و نوای غمگینی احساس میکنند،
اما نوازندگان معاصر موسیقی ایرانی در تلاش برای توسعه موسیقی مدرن و نوی ایران، آثار زیبایی آفریدهاند
که با حال و هوایی که تا دو دهه پیش از این ساز سهتار تصور میشد کاملاً متفاوت است.
البته می بایست اشاره کرد که در سه تار نوازی مدرن تجربه استفاده از مضراب سیمی تجربه ای موفق بوده
و با ایجاد صدایی شفاف و کریستالی کمک شایانی به گسترش امکانات ساز سهتار نموده است.
اجرای تک سیم هایی خاص و همچنین افزایش قدرت اجرای دینامیک های مختلف
نیز از مزایای استفاده از مضراب سیمی در نوازندگی سهتار است.
آموزش سه تار
کوک ساز سهتار
هر چهار سیم سهتار میتوانند توسط گوشیهایی که در انتهای دسته تعبیه شده کوک شوند.
نت پایهی کوک سهتار و تار معمولا نت دو برای سیم یکم است
و بقیه سیمها بر اساس سیم اول کوک میشوند. نت ِ دوی مورد استفاده در سهتار، در پیانو سی وسط (Middle C) است.
نت دو در موسیقی ایرانی معمولا یک پرده پایینتر از نت دو در موسیقی کلاسیک، و برابر با سی بِمُل در دیاپازون است.
بعضی اوقات برای تمرین از پایه نت لا برای کوک سیم یکم استفاده میشود
چرا که صدای ساز سهتار بمتر بوده و گوش نوازنده را آزار نمیدهد.
دلیل دیگر برای استفاده از نت ِ لا شلتر بودن سیمهاست
و در نتیجه آسیب کمتری به سیم سهتار رسیده و عمر مفید آن بالا میرود؛
در عین حال که اجرای تکنیکهایی مانند مضراب ریز روی سیم شل آسانتر است.
معمولا برای هر دستگاه کوک خاصی در نظر گرفته میشود،
اما بسته به دستگاه، احساس نوازنده سهتار و تم آهنگ مورد نظر میتواند متفاوت باشد.
عوض شدن کوک ساز سهتار در هر دستگاه و آواز در موسیقی ایرانی منجر به عوض شدن حال و هوای آهنگها میشود
اما میتوان با استفاده از کوک ِ دستگاهها و آوازهای مختلف، آهنگهای مربوط به دستگاه و یا آوازی دیگر را نواخت.
آموزش سه تار
حالتهای مختلف کوک سهتار
در ساز سه تار معمولا برای هر دستگاه کوک خاصی در نظر گرفته میشود
نامگذاری سیمهای سهتار برای کوک قراردادی است.
به این معنی که لازم نیست کوک سیم سهتار همان نت دیاپازون باشد.
برای مثال در حالتی که قرار باشد سیم اول سهتار روی نت دو کوک شود
و سیم دوم روی نت سل، میتوان هر دو را یک پرده پایینتر آورد
و سیم اول را روی نت سیبمل و سیم دوم را روی نت فا کوک کرد.
آموزش سه تار
به علت پایینتر بودن نت دو در موسیقی سنتی ایرانی نسبت به موسیقی کلاسیک به میزان یک پرده،
کوک ِ «سی بمل، فا، سی بمل، سی بمل» همان کوک ِ «دو، سل، دو، دو» شناخته میشود.
در واقع، نامگذاری این کوک ( که در اینجا کوک ماهور است)
به عنوان «دو، سل، دو، دو» برای راحتی کار نوازندگان و هنرجویان است
تا نسبت فاصله بین نت مورد استفاده در سیم یکم تا سیم دوم را که ۵ نیم پرده است، درک کنند.
کوک سه تار در دستگاه ماهور
کوک ِ سهتار در دستگاه ماهور به عنوان پایه شناخته میشود و در این کوک،
سهتار دارای بیشترین وسعت صوتی خود است.
آموزش سه تار
کوک سه تار در دستگاه شور
کوک سهتار در دستگاه شور همانند دستگاه ماهور بوده با این تفاوت که سیم ِ چهارم
به جای نت دو، پنج پرده زیر شده و روی نت فا کوک میشود.
کوک سهتار در دستگاه شور به این صورت است:
به ترتیب از سیم یکم تا چهارم:
دو
سل
دو
فا
متعلقات شور
آوازهای ابوعطا، بیات ترک، افشاری، دشتی و بیات کرد با اینکه از متعلقات دستگاه شور هستند،
اما هر یک دارای کوک ِ جداگانهای هستند.
کوک سه تار در دستگاه همایون
کوک مورد استفاده برای دستگاه همایون دقیقا مانند کوک ِ مورد استفاده در آواز ِ ابوعطاست.
در نوازندگی آواز بیات اصفهان نیز از همین کوک برای سهتار استفاده میشود.
نوازندگان سهتار
اغلب شنوندگان، ساز سه تار را دارای لحن و نوای غمگینی احساس میکنند
میرزا عبدالله، درویش خان، ابوالحسن صبا، احمد عبادی، نور علی برومند،
یوسف فروتن، سعید هرمزی، داریوش صفوت، جلال ذوالفنون، محمدرضا لطفی،
حسین علیزاده، داریوش پیر نیاکان، عطا جنگوک، داریوش طلایی،
کیوان ساکت، مسعود شعاری، حمید متبسم، کیهان کلهر، محمد فیروزی،
کیا طبسیان، امیرحسین پورجوادی، قشنگ کامکار از جمله سه تار نوازان برجسته کشورمان هستند.
راه های تماس با آموزشگاه موسیقی هیوا
آموزشگاه موسیقی هیوا
: ۳۳۳۴۶۲۰۰ (hivamusic.ir)
آموزش سه تار – آموزشگاه موسیقی
سابقه کار ( سال )
ساز های که در این آموزشگاه تدریس می شود
اساتید آکادمی موسیقی هیوا
فارغ التحصیلات آموزشگاه هیوا
بهترین آموزشگاه شرق تهران —— آموزشگاه موسیقی شمال تهران – بهترین آموزشگاه موسیقی –
آموزشگاه موسیقی هیوا