آموزش و تدریس گیتار
آکوستیک، کلاسیک و الکتریک
آموزشگاه موسیقی هیوا
بهترین آموزشگاه موسیقی در شرق تهران
آموزش و تدریس آواز
پاپ ، سنتی ، کلاسیک ، صدا سازی ، دروس تئوری سلفژ – هارمونی کنترپوان
آموزش و تدریس ساز های جهانی
پیانو – ویولن – گیتار – کلارینت – سازدهنی – ویولنسل – ویولا – کنترباس – آکاردئون – ترومپت – تومبا – ترومبون
آموزش و تدریس سازهای ایرانی
سنتور ، کمانچه ، تار و سه تار ، دف و تنبک ، دایره ، قیچک ، نی ، تنبور
آموزش و تدریس دوره های پیانو گیتار ویولن ساز های سنتی آواز صدا سازی و سلفژ
با مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
آموزش و تدریس حرفه ای موسیقی
برای کودکان و بزرگسالان
آموزش ویولنسل
ثبت نام کلاس ها و دوره های پیشرفته تدریس حرفه ای موسیقی
آموزش ویولن
ثبت نام کلاس ها و دوره های پیشرفته تدریس حرفه ای موسیقی
آموزش گیتار
ثبت نام کلاس ها و دوره های پیشرفته تدریس حرفه ای موسیقی
آموزش پیانو
ثبت نام کلاس ها و دوره های پیشرفته تدریس حرفه ای موسیقی
آموزش درامز
ثبت نام کلاس ها و دوره های پیشرفته تدریس حرفه ای موسیقی
آموزش موسیقی کودک
آکادمی موسیقی هیوا از سنين سه سال به بالا فعاليت رسمى دارد.
لازم به ذكر است اين آموزشگاه در دو دوره جشنواره موسيقي شمسه با دريافت لوح تقدير و تنديس بعنوان آموزشگاه برگزيده در جشنواره معرفى گرديده
مطالب پربازدید موسیقی
اطلاعات موسیقی خود را بالا ببرید
آموزشگاه موسیقی هیوا شرق تهران
استاد ماکان حافظی
استاد ماکان حافظی آموزش گيتار كلاسيک پاپ الكتريک آكوستيک
بیش از ۱۵سال تجربه نوازندگی ، آهنگسازی و تنظیم .. فراگیری موسیقی در دانشگاه ایالتی وارنژ voronezh روسیه ،تاسیس گروه کوک که این گروه در سبک های راک ، بلوز ، هارد راک ، آلترناتیو ، فیوژن ، لاتین و پاپ تجربه کاری دارد به همراه روزبه اسدی و پدرام مرندیز
استاد حسین ضروی
استاد حسین ضروری یکی از یهترین استادان آواز پاپ – كلاسیك ، صداسازى ، سلفژ در آموزشگاه هیوا می باشد
موسس ، سرپرست و خواننده گروه بزرگ آوای شفق …
ادامه مطلب
استاد رضا پیر جانی
آموزش پیانو آواز سلفژ صداسازی کلاسیک پاپ ایرانی
کارشناس ارشد موسیقی.
پداگوژیست با بیش از ۲۰ سال سابقه تدریس.
مدیر و موسس آموزشگاه آزاد موسیقی
مدیریت ارکستر بزرگ و گروه کر آوای شفق
عضو هیات مدیره انجمن موسیقی شهرستان بروجرد
آهنگساز ، تنظیم کننده و نوازنده ساز های مختلف
۱
آشنایی و آموزش ساز ویولن
آموزش ويولن
ويولن سازی است زيبا- چابک و پراحساس که دارای قابليتهاي بسيار وسيع می باشد.
بطوری که تمام علاقمندان موسيقي به حياتي بودن آن در اجرای موسيقي اذعان دارند.
اين ساز جادويي که علاوه بر تمام توانايي های اجرايي دارای ظاهری زيبا و دلربا می باشد
در ارکستر سمفونيك امروزی همراه با ساير اعضاء خانواده اش (ويولا- سلو و کنترباس)
حدود ۳/۲ نوازندگان را به خود اختصاص می دهند و به همين جهت از آنها به عنوان ستون فقرات ارکستر ياد می شود
و در اين خانواده نيز ويولن مهمترين وظيفه را به عهده داشته از نظر تعداد نيز بر ساير اعضاء مقدم است
در طول تاريخ موسيقي هر از چند گاهی تلاشهايي صورت گرفته
تا شايد بتوان اين وظيفه خطير ويولن را به گروه ديگری از سازها محول نمود
که تمام اين تلاشها به نتيجه مثبت نرسيده و حتی نزديكترين خويشاوند ويولن که ويولن آلتو می باشد
نيز نتوانسته جايگزين مناسبی برای اين برادر کوچکتر خود باشد
و ويولن همچنان در صف اول ارکستر سمفونيك می درخشد و توانايي های بی بديل خود را به رخ می کشد
و هر دم ما را بر اين عقيده راسختر می گرداند که :
“برای اجرای موسيقي كلاسيك اگر ويولن نبودراهی نداشتيم مگر آنرا اختراع كنيم
” (نقل به مضمون جمله ای از بتهوون)
در مورد موطن اصلی و زمان پيدايش ويولن نمی توان به طور حتم ويقين اظهار نظر کرد
آموزش ويولن
و مکانی را به عنوان موطن و تاريخي را به عنوان زمان آغاز پيدايش اين ساز در نظر گرفت
اما می توان گفت سازهای زهی کششی (آرشه ای) – که اجداد ويولن به حساب می ايند
دارای قدمت بسيار طولانی می باشند و بنا بر نظريه گروهی برای اولين بار پيش از ميلاد مسيح
در سرزمين هندوستان به وجود آمده اند اما آنچه را ازتاريخچه ويولن می توان به استناد نام برد
مربوط به کنده کاری ها و نگاره های اروپايي از حدود سال نهصد ميلادي است
که دراين کنده کاری ها و نگاره ها سازهايي قابل تشخيص می باشند
که جزو خانواده سازهای زهی کششی محسوب می شوند
اما تفسيراين نگاره ها ودريافت موضوعاتی از قبيل اينكه آيا ويولن تکامل يافته
يكي ازاين سازها است يا تمام اين سازها الگويي برای شکل گيری ويولن بودند؟
و در اين صورت سهم هر کدام درمسير تکامل ويولن چيست؟
به يقين غير ممکن می باشد ونظرياتی که امروزه ابراز می شوند
صرفا براساس گمانه هايي هستند که نزد محققين رواج و امکان بيشتری دارند
و نه فرضياتي که از طرق علمی به اثبات رسيده باشند.
ویولن یک ساز زهی و آرشه ای است. این ساز کوچکترین عضو خانواده ی ویولن است.
برای نواختن معمولا روی شانه ی چپ قرار می گیرد، و با آرشه ای که در دست راست نوازنده است،
نواخته می شود.سیم های ویولن از زیر ترین تا بم ترین سیم،
به ترتیب زیر کوک می شوند :می:سیم اول ، لا:سیم دوم ، ر:سیم سوم ، سل:سیم چهارم
آموزش ويولن
سیم گیر : از آبنوس ساخته شده است و در فاصله ی اندکی با خرک
نقش این ساز چه در کنسرت های بزرگ و چه به طور جمعی و
انفرادی ، آنقدر پر اهمیت است، که آن را «شاه ساز ها» گفتند.
آموزش ويولن
پیشینه ی ساز:
ویولن یک ساز ظریف و فرهنگیست و طبق نمونه هایی که ساخته
می شود، از ۵۸ قطعه ی مختلف که به طرز دقیقی که با هم جور
شده اند و وزن آن در حدود ۴۰۰ گرم می باشد که ابتدا توسط
سازنده ی ایتالیایی «گاسیارو برتولونی» اختراع شده است.
آموزش ويولن
قطعات ویولن:
قسمت های ساز ویولن عبارتند از :
آرشه : یا کمان ترکه ای چوبی است که رشته های مویی دم اسب،
در طول آن کشیده شده است و به دو سر آن ثابت شده است.
تنه : جعبه ای که مابین تخته ی روئی و تخته ی زیرین و جداره های
طرفی محصور شده است.
دسته یا گردان : در واقع دنباله ی چوب آبنوس تکیه سیم هاست که
محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده ی
ویولن قادر است ، در تمام طول چوب آبنوس انگشت گذاری کند ، انتهای
دسته به جعبه ی کوچکی ختم می شود که سیم ها در درون آن به دور
گوشی های کوک پیچیده می شوند.
خرک : بین سیم ها و طبله ی ویولن قرار گرفته و فشار سیم ها آن را
عمود نگه می دارد. نقش خرک ان است که ارتعاش سیم ها را به طبله
و به جعبه ی ویولن منتقل می کندو نیز در داخل جعبه میله ای چوبی
تقریبا زیر خرک ، اندکی بلند تر از جدار طرفی قرار داده شده که شکل
گرده ماهی ، طبله و زیره را حفظ می کند.
گریف : از آبنوس ساخته شده است و در طول گردن ویولن چسپیده
است و تا میانه ی جعبه ی ساز ادامه دارد . گریف جایی است که
نوازنده با انگشت خود سیم را به آن می چسباند و به این ترتیب طول
سیم را کوتاه می کند و نت های مختلف را می نوازد.
تا آخر تنه ی ویولن کشیده شده است. با زهی از جنس روده یا
پلاستیک به دکمه ای که در قسمت پایین جدار تعبیه شده بند می شود.
سیم ها : سیم ها از جعبه ی کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب
آبنوس ، تکیه گاه سیم ها ادامه یافته ۷ از روی خرک عبور کرده و در
سیم گیر مهار می شود . سیم های ویولن قبلا از روده ی گوسفند
«زه» ساخته می شد. امروزه در سیم های بم تر ، روی روده سیم
فلزی نازکی می پیچند و در سیم های زیر تر از مفتول فلزی تنها
استفاده می شود.
*نخستین سازندگان معروف ویولن در ایتالیا پیدا شدند .
«گاسپارو داسالو» نخستین ویولن حقیقی را ساخت، اما معروفترین
ویولن ها در شهر کرمونا ساخته شدند.
«آندره اماتی» و فرزندش «نیکولا اماتی» و شاگردش «آنتونیو استرادیواریوس»
بهترین ویولن های دنیا را تا کنون ساخته اند.
آشنایی و آموزش ساز پیانو
آموزش پیانو
این ساز در سیر تحول سازهای زهی و اصولا در زمان پیدایش موسیقی با قدمت شش هزار ساله،
اولین بار توسط شخصی به نام بارتولمئو کریستوفوری یکی از اساتید مشهور سازنده کلاوسن،
سازی که به عنوان پدر پیانو شناخته می شود و صدایی مانند سنتور دارد.
در سال ۱۷۹۰ میلادی در شهر فلورانس ایتالیا ساخته شد. این استاد بزرگ به فکر افتاد
که نواقص کلاوسن را با تبدیل مضرابهای مختلف که با فشار شسصتی ها از زیر به سیم های ساز برخورد می کرد
و تعویض به چکش رفع نماید. اختراع او در دنیای موسیقی اهمیت فراوان یافت.
کریستوفوری احتمالا خود نیز نمی دانست چه تحول عظیمی در جهان موسیقی به وجود خواهد آورد.
کار مهم او این بود که از چکش های نمد پوش استفاده کرد.
به علاوه اهرم جدیدی ساخت که چکش بتواند پس از ضربه روی سیم به سرعت برگردد.
با این ابداع کلاوسن دگرگون شد و صدایی تازه در موسیقی به وجود آمد.
به همین علت کریستوفوری برای معرفی ساز جدید نام نسبتا طولانی زیر را به کار برد.
یعنی کلاوسن با صدای آهسته و بلند این نامگذاری لازم بود تا وجه تمایز پیانو را با کلاوسن نشان دهد.
انواع پیانو:
1. پیانو دیواری
در این ساز سیم های پیانو به صورت عمودی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار
بر روی شستی ها با زاویه ۳۵ درجه چکش ها را به طرف سیم برده و بعد از ضربه زدن به سرعت بر می گرداند.
2. پیانو رویال:
در این ساز سیم های پیانو به صورت افقی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار بر روی شستیها
با زاویه ۳۵ درجه چکش را به طرف سیم به بالا پرتاب می کند و با سرعت زیاد به سیم ها ی افقی ضربه می زند،
نظر به اینکه هر چه طول سیمها بیشتر باشد صدای پیانو مطلوبتر می شود.
پیانو های دیواری نظر به محدودیت ارتفاع حداکثر تا ارتفاع ۱۳۵ سانتی متر ساخته شده استو در پیانوی رویال نظر به اینکه در سطح محدودیتی ندارد
هم اکنون پیانوهایی تا طول ۳۰۸ سانتی متر نیز ساخته شده است.
پیانو لا:
در سالهای دهه ۱۸۶۰ میلادی پیانوهایی ساخته شده بود که بدون نوازنده آهنگ می نواخت
و نیازی به نوازنده نداشت.
تنها به وسیله پدالهای دوگانه و با فشار دادن روی هر پدال کارتهای سوراخ شده مخصوص به ترتیب به محل مکانیزم پیانو وارد شده و شستی های مورد نظر را حرکت می دادند
که چکش های مربوطه به سیم ها اصابت کرده و آهنگهای از پیش تعیین شده را اجرا می کرد.
وسعت صدای پیانو عبارت است از هفت اکتاو یا بیشتر.
به علت بزرگی وسعت صدای پیانو نت نویسی آن بر روی دو حامل صورت می گیرد
که معمولا حامل زیرین برای اجرا با دست چپ و حامل بالایی برای اجرا با دست راست اختصاص یافته است.
می نمودند.
این ساز در سیر تحول سازهای زهی و اصولا در زمان پیدایش موسیقی با قدمت شش هزار ساله،
اولین بار توسط شخصی به نام بارتولمئو کریستوفوری یکی از اساتید مشهور سازنده کلاوسن، سازی که به عنوان پدر پیانو شناخته می شود و صدایی مانند سنتور دارد.
در سال ۱۷۹۰ میلادی در شهر فلورانس ایتالیا ساخته شد.
این استاد بزرگ به فکر افتاد که نواقص کلاوسن را با تبدیل مضرابهای مختلف که با فشار شسصتی ها از زیر به سیم های ساز برخورد می کرد و تعویض به چکش رفع نماید.
اختراع او در دنیای موسیقی اهمیت فراوان یافت.
کریستوفوری احتمالا خود نیز نمی دانست چه تحول عظیمی در جهان موسیقی به وجود خواهد آورد.
کار مهم او این بود که از چکش های نمد پوش استفاده کرد.
به علاوه اهرم جدیدی ساخت که چکش بتواند پس از ضربه روی سیم به سرعت برگردد.
با این ابداع کلاوسن دگرگون شد و صدایی تازه در موسیقی به وجود آمد.
به همین علت کریستوفوری برای معرفی ساز جدید نام نسبتا طولانی زیر را به کار برد.
یعنی کلاوسن با صدای آهسته و بلند این نامگذاری لازم بود تا وجه تمایز پیانو را با کلاوسن نشان دهد.
انواع پیانو:
1. پیانو دیواری
در این ساز سیم های پیانو به صورت عمودی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار بر روی شستی ها
با زاویه ۳۵ درجه چکش ها را به طرف سیم برده و بعد از ضربه زدن به سرعت بر می گرداند.
2. پیانو رویال:
در این ساز سیم های پیانو به صورت افقی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار بر روی شستیها با زاویه ۳۵ درجه چکش را به طرف سیم به بالا پرتاب می کند و با سرعت زیاد به سیم ها ی افقی ضربه می زند، نظر به اینکه هر چه طول سیمها بیشتر باشد صدای پیانو مطلوبتر می شود.
پیانو های دیواری نظر به محدودیت ارتفاع حداکثر تا ارتفاع ۱۳۵ سانتی متر ساخته شده استو در پیانوی رویال نظر به اینکه در سطح محدودیتی ندارد هم اکنون پیانوهایی تا طول ۳۰۸ سانتی متر نیز ساخته شده است.
پیانو لا:
در سالهای دهه ۱۸۶۰ میلادی پیانوهایی ساخته شده بود که بدون نوازنده آهنگ می نواخت و نیازی به نوازنده نداشت.
تنها به وسیله پدالهای دوگانه و با فشار دادن روی هر پدال کارتهای سوراخ شده مخصوص به ترتیب به محل مکانیزم پیانو وارد شده و شستی های مورد نظر را حرکت می دادند که چکش های مربوطه به سیم ها اصابت کرده و آهنگهای از پیش تعیین شده را اجرا می کرد.
وسعت صدای پیانو عبارت است از هفت اکتاو یا بیشتر.
به علت بزرگی وسعت صدای پیانو نت نویسی آن بر روی دو حامل صورت می گیرد که معمولا حامل زیرین برای اجرا با دست چپ و حامل بالایی برای اجرا با دست راست اختصاص یافته است.
آموزش آواز ایرانی سنتی
آموزش آواز ایرانی سنتی
آموزشگاه موسیقی
آموزش صدا سازی و سلفژ
آموزش صدا سازی و سلفژ
آموزشگاه موسیقی
آموزش ویولنسل
آموزش ویولنسل
آموزشگاه موسیقی
آموزش دف
آموزش و تدریس ساز دف
آموزشگاه موسیقی
پیکر دف از تألیف شش بخش مجزا حاصل میگردد :
۱-) کمانه :
چوبی غالبا” از جنس درخت بید به طول ۱۷۰ سانتی متر و عرضی بین ۵ تا ۵/۶ سانت است
که دو سر آن را در حالت مماس بر یکدیگر نصب می کنند.
درنتیجه حلقه ای چوبین حاصل میگردد که قطر آن غالبا” ۵۰ تا۵۵ سانتی متر می باشد .
ضخامت این چوب از سمت بیرونی آن ۵/۱ سانت بوده و در سوی دیگر که محل نصب پوست می باشد
با عمل پخ زدن به ۲ تا ۳ میلی متر می رسانند این عمل باعث می گردد
تا صدای پوست در ناحیه ی کناره ساز کیفیت مطلوبی داشته باشد.
همچنین بر روی کمانه فرو رفتگی کوچکی برای قرار گرفتن انگشت شست دست چپ تعبیه میگردد
که شستی نامیده می شود .
شستی موجب می شود تا کمانه راحت تر در دست نوازنده قرار گیرد.
انواع کمانه :
الف: یک کمه ، کمانه ی یک کمه تنها از یک لایه چوب به ضخامت ۵/۱ سانت تشکیل می شود
و مزیت آن سبک بودنش است .
ب: دو کمه ، کمانه ی دو کمه از دو لایه چوب به ضخامت نهایی ۵/۱ سانت
که لایه ها بر روی هم پرس شده تشکیل می گردد.
این چوب از حجم بالاتری برخوردار است
ومقاومت بیشتری نسبت به کج شدن در مقابل فشار پوست دارد.
۲-) پوست :
پوست دف را می توان از حیوانات مختلفی نظیر آهو ، بز ، بزکوهی ، میش و ماهی تهیه نمود
که غالبا” از پوست بز و میش بدلیل صدا دهی مطلوبشان استفاده میگردد.
پوست ساز باید ویژه گیهای زیر را دارا باشد:
الف ) پوست باید کهنه باشد بطوری که اگر قسمتی از آن را تر کنیم هیچ بویی از آن متصاعد نگردد.
ب) ضخامت پوست باید در تمام نقاط آن یکسان بوده و کلفت و نازک نشده نباشد .
ج) رنگ آن نیز باید یکنواخت بوده و دانه دانه و تگرگی نشده باشد.
د) موها وزوائد پوست با قرار گرفتن آن در آب گرفته شود
و استفاده از آهک و مواد شیمیایی دیگر موجب آسیب رسیدن به کیفیت پوست می گردد.
۳- ) گل میخ :
اتصال پوست بر روی کمانه به وسیله ی میخهای سر تختی شبیه به پونز که
از جنس برنج ، مس و یا آهن می باشند انجام می پذیرد
۴- ) قلاب :
در داخل کمانه میخها ی کج شده ای به شکل قلاب کوبیده می شود
تا حلقه ها توسط آن آویخته شوند . این قلابها به فاصله ۳ سانت از پوست
و با فاصله یک سانت از یکدیگر تعبیه می گردند.
۵- ) حلقه یا زنجیر :
حلقه هایی به قطر ۲ سانتیمتر که از جنس برنج ، مس یا آهن هستند
در دسته های چهارتایی به قلابها وصل می گردند
که نوازنده با تکان دادن دف صداهای مختلفی توسط آنها ایجاد مینماید .
۶- ) تسمه ی چرمی :
از تسمه چرمی برای دف نوازی های طولانی که موجب خستگی مچ دست نوازنده می گردد
استفاده می شود به گونه ای که نوازنده تسمه نصب شده
در قسمت داخلی کمانه را به مچ دست چپ خود بسته و بدین ترتیب فشار کمتری به دست او وارد می گردد .
معمولا” در خانقاه ها و مراسم ذکر و سماع که نوازنده برای مدت طولانی ناگزیر به نواختن بوده
وجود تسمه ی چرمی ضروری میگردد.
آموزش و تدریس ساز دف – آموزشگاه موسیقی
آموزش کمانچه
آموزش و تدریس ساز کمانچه
آموزشگاه موسیقی
از اواسط دوره ناصری در عهد قاجار بود که با آمدن ویلن به ایران
و آشنایی هنرمندان ایرانی با این ساز, به تدریج جایگاه کمانچه در بین اساتید, کم رنگ شد.
اکثر کمانچه نوازان به سوی ویلن رفتند و جالب این که ابتدا آن را نیز به شیوه کمانچه می نواختند
و به دلایلی از جمله اینکه, ویلن سازی غربی بود و صدای نسبتا واضح تری در مقایسه با کمانچه داشت
(به قول روح الله خالقی «صدای تودماغی» کمانچه), کم کم در موسیقی ایرانی رواج پیدا کرد.
کمانچه, این ساز اصیل ایرانی, رو به نابودی بود.
تا اینکه اصغر بهاری به پیشنهاد استاد خالقی, کمانچه نوازی را گسترش و آن را دوباره احیا نمود
تا جایی که نسل امروز کمانچه نوازان ما, همگی خود را مدیون وی و فعالیتهایش می دانند.
کمانچه, سازی است شهری و جزو گروه سازهای زهی – آرشه ای محسوب می شود.
این ساز ظاهری بسیار زیبا دارد که دارای ۴ قسمت اصلی است:
۱) کاسه
۲) دسته
۳) پایه
۴) کمان.
-
نوازندگی کمانچه
کاسه آن تقریبا کروی شکل است که قسمتی از آن برداشته شده
-
و روی آن پوست کشیده می شود.
-
روی پوست, خرک کوچکی شبیه به خرک تار و سه تار ولی نه کاملا عمود بر سیم ها, قرار گرفته.
-
دسته کمانچه, تو پر بوده که به طور نامحسوس با شکل مخروط وارونه درست شده
-
و فاقد دستان (پرده) است. طول دسته ۳۱ تا ۳۸ سانتی متر, با قطر ۳ الی ۵/۴ سانتی متر است.
برای کاسه کمانچه که به صورت چند تکه تَرَکی و یک تکه است,
از یکی از چوب های افرا, توت, جوز هندی و یا گردو
و با پوست بره تودلی و یا شکمبه گوسفند و برای آرشه آن نیز,
از چوب درخت خیزران یا چوب عناب یا گردو به همراه موی اسب, استفاده می شود.
قطر دهانه کاسه ۵/۹ تا ۱۰ سانتی متر, عمق آن ۱۲ سانتی متر و ضخامتش بین ۵ تا ۷ میلی متر است.
در قسمت پایین کمانچه, معمولا پایه نسبتا بلندی (به طول ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر) نصب می کنند
که نوازنده, این پایه را برای سهولت درنوازندگی, بر رو یا بین پاهای خود قرار می دهد.
طول کمانچه بدون این پایه فلزی, ۶۵ سانتی متر است.
قسمت بالای دسته, از چوب درخت گردو و در ناحیه انگشت گذاری, از چوب فوفل است
و با استخوان, شاخ و یا صدف تزیین می شود.
کمانچه در قدیم ۳ سیم داست (می – لا – ر) و به احتمال زیاد بعد از ورود ویلن به ایران,
سیم چهارم نیز به آن افزوده شد. کوک و فاصله صدایی این سیمها با یکدیگر,
در دستگاههای مختلف, تغییر می کند ولی معمولترین کوک آن بدین صورت است
که سیمهای اول و دوم نسبت به یکدیگر, فاصله چهارم یا پنجم داشته
و سیم سوم, یک اکتاو بم تر از سیم اول و سیم چهارم, یک اکتاو بم تر از سیم دوم است.
سیمهای کمانچه در قدیم, از جنس ابریشم تابیده شده بود
ولی بعدها سیمهای فلزی, ماندولین و همینطور سیمهای ویلن, جای آن را گرفت.
کمانچه نواز در حین اجرا, ساز را در حول محوری که پایه باشد, می چرخاند
و همین عمل, تماس آرشه را با سیمها آسانتر می کند.
نوازنده, معمولا ساز را با دست چپ خود گرفته و با انگشتان همان دست,
روی سیمهایی که در طول دسته قرار دارند را مالش می دهد
و آرشه را که با دست راست خود گرفته, به سیمها تماس می دهد.
بسیاری از صدادهی کم و خش دار کمانچه انتقاد می کنند
(البته امروزه, دیگر این مشکل کمانچه تا حدودی رفع شده است)
ولی در واقع باید اذعان داشت که کمانچه یکی از خوش صدا ترین و دلنشین ترین سازهای ایرانی است.
این ساز, تمام فواصل کروماتیک موسیقی ایرانی را دارا می باشد
و به همین دلیل علاوه بر تکنوازی, نقش همنوازی را نیز در گروههای کوچک و بزرگ به خوبی می تواند ایفا کند.
مهمترین کمانچه نوازان از گذشته تا به حال عبارتند از:
باقر خان رامشگر, حسین خان اسماعیل زاده, حسین یاحقی, اصغر بهاری, رحمت الله بدیعی, کامران داروغه, داوود گنجه ای, علی اکبر شکارچی, کیهان کلهر, سعید فرج پوری
آموزش و تدریس ساز کمانچه – آموزشگاه موسیقی
آموزش نی
آموزش نی
آموزش موسیقی
نی قدیمی ترین ساز بادی است و در ایران سه نوع آن مورد استفاده قرار می گیرد :
۱) نی كوتاه :
نی كوتاه با قطر نسبتا كلفت كه سازیست محلی و با آن آهنگ های محلی را اجرا می كنند
و دو نوع صدا از آن اخذ می شود :
الف) بم كه در آن نوازنده از صدای خود كمك میگیرد و دو رگه است .
ب) صدای زیر كه یك اوكتاو با بم اختلاف دارد و گاهی نوازنده دو صدارا با هم مخلوط می كند
این نوع نی معمولا دارای ۷ بند است كه ۵ سوراخ آن روی آن و یكی در پشت آن قرار دارد
و طول آن معمولا ۳۰ تا ۳۳ سانتی متر و قطر آن تقریبا ۵/۲ سانتی متر است
و در اكثر نقاط ایران وجود دارد .نوازنده آنرا در وسط لبها قرار داده
و دهان را كمی باز میكند و در آن می دمد و صدای آن زیر و بسیار روشن است .
وسعت هر یك از صداها ۶ نت میباشد
و بعضی از نوازندگان چیره دست نیم پرده بالاتر را هم اخذ می كنند .
آموزش نی
۲) نی بلند :
كه در قدیم به نای خرك معروف بوده است و شاید به خاطر بلندی به این نام معروف شده است .
این نی تقریبا بلندترین نوع نی است كه صدای بسیار بمی دارد
و در قدیم صدای حالت دست بسته آنرا با صدای سیم بم عود یكی می دانستند .
این نوع نی دارای ۵ سوراخ است كه ۴ سوراخ روی آن و یكی در پشت آن قرار دارد
و به درستی نمی توان گفت كه دارای ۷ بند است .
طول این ساز بین ۷۰ تا ۸۰ سانتی متر است و قطر دهنه آن تقریبا ۵/۲ سانتی متر است .
صدای بسیار بم و سوزناكی دارد و در بین مردم ، این نی و نی كوتاه به نی چوپانی معروفند .
نوازنده آنرا در گوشه لب قرار داده و ملودی های كم وسعت و كوتاه را اجرا می كند ،
صدای آن دو رگه است .
همراه با مقداری از صدای خود نوازنده
كه بیشتر در مقام های دشتستانی و ماهور و بیات ترك قطعاتی می نوازند
وسعت صدای آن ۶ نت است ولی معمولا نوازندگان با تجربه ۷ صدا را از آن اخذ می كنند .
این ساز در جنوب ایران و مازندران و بین قبایل تركمن و خراسان نواخته می شود .
آموزش نی
۳) نی هفت بند :
جزو سازهای موسیقی اصیل ایرانی می باشد .
ساختمان آن تقریبا تثبیت شده است و روی آن ۵ سوراخ و پشت ان ۱ سوراخ دارد .
این را معمولا با دندان می نوازند
( لیكن نوازندگانی هم هستند كه آنرا با لب می نوازند
و نواختن این ساز را با دندان جزو ابداعات نایب اسدالله اصفهانی می دانند
كه به احتمال قوی این طرز نواختن قبل از وی نیز رایج بوده است )
بدین ترتیب كه سر آنرا در دهان بین دندان ها می گذارند
و هوا را بدون واسطه به داخل نای می دمند .
برای دمیدن در نی باید از نفسی كه در داخل ششها اندوخته ایم استفاده شود .
سرش را باید وسط دندان پیشین قرار داد و بعضی ها برحسب عادت نی رامیان دندان
و نیش و پیشین می گذارند كه حالت اول اصولی تر است
و بخاطر اینكه هوا مستقیم وارد نی میشود در هر دو صورت زبان باید روی نی قرار گیرد .
آموزش نی
اگر نی را سمت راست بدن قرار دهیم باید سمت راست دهان روی نی باشد
و طرف چپ آزاد و برعكس اگر طرف چپ بدن قرار گیرد
قسمت چپ دهان بوسیله لبها نی را می پوشاند
و هوای ششها باید بدون مزاحمت زبان و دندانها وارد نی گردد .
لرزانندن لبها كه به نظر بعضیها كار زشتی است به ویبراسیون صدا كمك می كند
و بیشتر برای صدای اوج و غیث مورد احتیاج است .
نی هفت بند دارای ۴ منطقه صوتی به قرار زیر است :
بم ، اوج ، غیث ، ذیل .
نوازندگان پر تجربه دو نوع بم را اخذ می كنند كه یكی قوی است
و صدای دو رگه بسیار سوزناك و دلنشینی دارد
كه برای این صدا كه نفس بیشتری احتیاج است
و هنگام نواختن برای این صدا نی را باید با زاویه بازتری نواخت و دیگری صدای بم نرم است
كه زاویه نی را باید بسته تر از بم قوی گرفت و با نفس كمتری در آن دمید .
صداهای نی ثابت نیستند و باید صدای دلخواه را به وسیله دمیدن و شدت هوا و
همچنین با انگشتان اخذ كرد
مثلا برای گرفتن (( می بمل )) باید نصف انگشت را به طرف بالا یا پایین بلند كرد.
با نی میتوان ویبراسیون ، نت های مقطع ، تریل ، نگاهداشتن نت پایه
و ملودی سازی ، ترمولو ( گیلیساندو ) را اجرا كرد .
نوازندگان معاصر ، دست بسته این ساز را Re فرض می كنند و آنرا جزو سازهای
كششی می دانند.
آموزش نی – آموزشگاه موسیقی
آموزش تنبک
آموزش تنبک
آموزشگاه موسیقی
تنبك از نظر نوازندگی (انگشت گذاری)، رنگهای صوتی و ساختمان فیزیكی اش (در عین ظاهری ساده)،
یكی از پیشرفته ترین و پیچیده ترین سازهای كوبه ای پوستی دنیا محسوب می شود،
به ویژه كه در دهه های اخیر با همت تنبك نوازان پیشرفت شایانی كرده است
و در این میان باید به حسین تهرانی، پدر تنبك نوازی نوین ایران اشاره كرد،
زیرا آغاز حركت با او بوده است. در این مقاله هدف بررسی نام های گوناگون تنبك در طول تاریخ است.
تنبك از نظر سازشناسی جزو “طبل های جام گونه” است
و جالب است اشاره كنیم كه بنا بر پژوهش های اخیر نگارنده،
برخی از طبل های جام گونه، هم از نظر ساختمان فیزیكی و هم از نظر لغوی شباهت به تنبك ایران دارند.
در این مقاله نام های گوناگون تنبك در طول تاریخ بررسی شده
و حتی به رد پای تنبك ایرانی در دیگر ممالك تا حد اطلاع نگارنده اشاره می شود.
همچنین در این مقاله از پژوهش های دیگران استفاده شده و تا آنجایی كه امكان پذیر بوده است،
مراجع را ذكركرده ایم تا حقی از كسی پایمال نگردد.
به طور كلی اطلاق كلمه ی “ضرب” به این ساز ایرانی كوبه ای پوستی غلط است،
البته نه به خاطر عربی بودن این واژه. اگر به فرهنگهای گوناگون فارسی مراجعه كنیم،
برای این واژه معنی های بسیاری نوشته اند كه یكی از آنها “زدن” است.
با در نظر گرفتن معنی های گوناگون این واژه، ممكن است بگوییم كه چون عمل “زدن” روی این سازایرانی انجام می گیرد،
آن را “ضرب” گفته اند. آنگاه بلافاصله این پرسش مطرح می شود
كه مگر”سه تار” را كه آن هم یك ساز ایرانی است، “نمی زنند”؟
پس چرا به آن “ضرب” نمی گویند. دكتر ضیاءالدین سجادی (استاد دانشگاه)
در مقاله بحث لغوی كتاب آموزش تمبك (تهرانی)، ص ۳۵، نوشته است:
“… ضرب هم كه به این آلت موسیقی گفته شده ظاهراً به مناسبت آن است كه اصول ضرب و آهنگ را با آن نگاه می داشتند.” و این قول برای توجیه این واژه به حقیقت نزدیكتر است
(بر گرفته از كتاب تنبك و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف، نوشته ی بهمن رجبی)
و در تتمیم این قول باید بگوییم كه با “سه تار” و سایر آلات مشابه آن،
“اصول ضرب و آهنگ” را نگاه نمی داشتند و فقط با تنبك (مهم ترین ساز كوبه ای پوستی ایران)
و دیگر آلات مانند دف (معرب دپ) و دایره (با نام باستانی “داره”) “اصول ضرب و آهنگ” را نگاه می داشتند
و غرض از نگهداری “اصول ضرب و آهنگ” همانا حفظ “ایقاع” (اصطلاح قدیمی ریتم دوری) است
و ایقاع در موسیقی حكم عروض را دارد در شعر، گرچه ضرورتاً “ایقاع” از عروض دقیق تر است.
آموزش تنبک
اسم پهلوی این ساز ایرانی “دُمبَلَگ” است.
چنانچه در لغت نامه آمده است: “دمبلگ: یكی از ساز-های رایج در دربار خسروپرویز كه به صورت طبل كوچكی است.
(از ایران در زمان ساسانیان، كریستن سن، ص ۵۰۶)، صورت قدیمی دمبك.
” در ضمن در كتاب چشم انداز موسیقی ایران نوشته ی ساسان سپنتا،
ص ۲۹۴ به نقل از كتاب خسروو غلام، تصحیح اون والا، ص ۲۸ آمده است:
“… قدیمیترین متنی كه نام این ساز ایرانی آمده متن پهلوی “خسرووغلام” است
كه به صورت “دُمبَلَك” به خط پهلوی ذكر شده است.”
همچنین در كتاب تنبك و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف، نوشته ی بهمن رجبی، ص ۱۵ آمده است:
“دكتر مهدی فروغ در یكی از نوشته های خود، اشاره ای دارد به اینكه
در دوران ساسانیان، به یك نوع سازایرانی ضربه ای كه شبیه به تنبك امروزی بوده است،
“دُنبَلَك” یا “دُمبَلَك” می گفتند و “دنبك” و “دمبك” واژه ای است
پهلوی، و احتمال دارد كه “دنبك” و “دمبك” صورت تغییر شكل یافته ی آن باشد.”
در همین كتاب به بیش از ۲۰ نام گوناگون تنبك اشاره می شود.
آنچه مسلم است كثرت این نام ها نشان از كاربرد این سازایرانی در زمان ها و مكان های گوناگون دارد.
یكی از همین نام ها كه در فرهنگ های گوناگون اشاره شده است “تَبَنگ” می باشد.
دكتر محمد معین به نكته ی جالبی اشاره كرده است:
“از شرح آنندراج چنین بر می آید كه “تنبك” و “دنبك” تغییری است از همان تبنگ…”
در ضمن در كتاب ها و دیوان های شعر چندین شاعر به نام های گوناگون تنبك اشاره شده است
آموزش تنبک
كه ما به دو تا از آنان اشاره می كنیم:
“خدایا مطربان را انگبین ده برای ضرب دستی آهنین ده” – مولوی “تنبك محفل ارباب وفا را بردار بلبل باغ دلی،
شور و نوا را بردار” – میرنجات در اینجا به موضوعی دیگر اشاره می كنیم:
تنبك علاوه بر موسیقی سنتی امروز ایران، در موسیقی نواحی ایران نیز نواخته می شود.
در اینجا نیز تنوع اسمی وجود دارد. شاید جالب باشد بگوییم كه نام این سازایرانی در استان هرمزگان “تمپك” است،
كه به نظر نگارنده از حیث بحث لغوی با همین نام “تمپو” نباید بی ارتباط باشد.
رد پای سازهای مشابه تنبك در دیگر نقاط دنیا نیز مشاهده می شود.
مثلاً سازی شبیه تنبك در كشمیر با نام “تنبك نَری” نواخته می شود و “نری” در زبان محلی آنجا به معنی سفالی است. همچنین سازی به صورت یك جفت تنبك در مالزی با نام “گِدُمبَك” نواخته می شود.
گفتنی است كه “تمپو” ی تركیه كه از نظر ساختمان و نحوه ی نوازندگی با “تمپو” ی مصری كمی اختلاف دارد،
“دومبِلِك” نامیده می شود كه در حقیقت لهجه ای از نام باستانی “دمبلك” است.
در آخر اشاره می كنیم كه سازی مشابه “تمپو” در یونان نواخته می شود
و نامش “توبِلِكی” است. در معنی واژه ی تنبك دو نظر وجود دارد.
یكی می گوید كه واژه ی تنبك از صدای این سازایرانی، یعنی از تركیب دو عبارت “تن” و “بك” به دست آمده است.
و”تن” (یا “تم”) صدایی است كه از نواختن ضربه ای به ناحیه ی مركزی پوست تنبك بیرون می آید
و “بك”، نواختن ضربه ای به ناحیه ی كناره ی پوست (كتابهای تهرانی و رجبی).
این در حالی است كه محمد علی امام شوشتری، در كتابش، ایران گاهواره ی دانش و هنر، ص ۱۴۱ نظر دیگری دارد:
“… واژه ی تَنبوراز تیكه “تنب” و پسوند “ور” ساخته شده است.
“تنب” به معنی برآمدگی است و واژه ی “تنبان” به معنی “سرین پوش” و “تنبك” ساز مشهور، … همگی از این ریشه اند…”.
از تمام مطالب بالا و با توجه به این نكته كه “ضرب” و “تنبك” متداولترین نام ها برای این ساز كوبه ای پوستی ایران است
و “ضرب” نامی مناسب برای این سازایرانی به نظر نمی رسد،
اطلاق “تنبك” به این سازایرانی بهترین پیشنهاد برای جلوگیری از چند اسمی بودن این مهمترین ساز
كوبه ای پوستی ایران است
آموزش تنبک – آموزشگاه موسیقی
آموزش ترومپت
آموزش ترومپت
آموزشگاه موسیقی
قدمت ترومپت را میتوان به ۱۵۰۰ سال قبل ازمیلاد مسیح ویا حتی زودتر از آن دانست.
ترومپت های برنز ونقره ای در قبر توتا نخامون در مصر نوع برنزی آن در زمان لردهای اسکاندیناوی،
ترومپت های فلزی در چین به همین زمان بر میگردد. ترومپت ها در تمدن سیحون در آسیای میانه طوری طراحی شده
که از وسط آن با می شد(فوت می کردند) اگر چه بعضی از انواع آنها با تکنیک قابل توجی ساخته می شدند.
ترومپت های اولیه اغلب در ارگانهای نظامی بعنوان وسیله ای برای علامت دادن
(خبر کردن) استفاده می شد تا اینکه در جهت در موسیقی از آن بهره ای گرفته شود.
صدای این وسیله توصیف کننده یک اتفاق بسیار بد بود که ایجاد خطر را اعلام می کرد،
بعدها دستگاه ها وسیگنالهای پیشرفته تری با وسایل مشابه به منظور علامت دادن اختراع شد
و استفاده از امواج رادیویی معمول تر گردید.
در قرون وسطی نوازندگان ترومپت به عنوان یک صنعت پیشرو
تنها در ارگانهای خاصی که دارای دستور العمل خاصی بود صورت می پذیرفت.
نوازندگان ترومپت اغلب از میان گاردهای یک دسته انتخاب می شدند
وکار این نوازندگان تقویت کردن نیروهای خودی در برابر ارتش مقابل بود.
رشد و ترقی در طراحی این ساز و رشد صنعتی دوران رنسانس باعث شد
که از ساز ترومپت به عنوان ساز موسیقایی بیشتر استفاده شود.
در دوران باروک به علت پیشرفت بیشتر این ساز (شیپورهای تیزتر ) و نوازنده های ویژه ،
آموزش ترومپت
دوران طلایی ساز ترومپت نام گرفت. حکم فرما شدن ملودیهایی چند صدایی در دوران کلاسیک و رمانتیک باعث شد
که آهنگساز های بزرگ ساز ترومپت را به عنوان ساز ثانویه در ارکستر استفاده کنند،
به جز کنسرتو ترومپتی که هایدن برای ترومپت کلید دار در سال ۱۷۹۶ ساخت.
ترومپت کم کم داشت صاحب پیستون های پیشرفته ای می شد(که در اواسط سالهای ۱۸۳۰ اختراع شد)
و مشابه این ساز کرنت، بعد ها به عنوان یک ساز سلودر ۱۰۰ سال بعد از این تاریخ مورد استفاده قرار گرفت.
کج بودن لوله های متحرک این ساز در مقابل کلید ها و پیستون ساز ترومپت در اوایل قرن بیستم دارای استاندارد لازم بود.
واژه عربی برای این ساز نفیر(Naffir) بود. در فرهنگ اسپانیایی مثل اسم عربی آن النفیر(Al Naffir) بود
را انافیل(Anafil) می نامیدند. در عین اینکه در فرهنگ فرانسه ترومپت نام Buisine به خود گرفت
که از فرهنگ لاتین به Buccina مشتق شده بود. امروزه از ترومپت معمولا” در تمامی فرمهای موسیقی استفاده می شود. موسیقی کلاسیک جاز، راک، بلوز، پاپ ، اسکا ، پولکا و فانک.
در نوازندگان مشهور این ساز نامهای :Maurice Andre ، Louis Armstrong ، Miles Davis ، Dizzy Gillespie ، Jon Faddis ، Maynard Ferguaon ، Adolph Bud Herseth ، Charles Schlueter ، Malcolm McNab ، Wynton Marsalis ، Sergei Na kariakov ، Freddie Hubbard ، Lee Morgan ، James Morrison ، Arturo Sandoval ، Doc Severinsen ، and Philip Smith به چشم می خورد که برای بهتر شناختن آنها می توانید به لیست نوازندگان بادی برنجی در قرن ۲۰ نگاهی بیندازید
راه های تماس با آموزشگاه موسیقی هیوا
آموزشگاه موسیقی هیوا
: ۳۳۳۴۶۲۰۰ (hivamusic.ir)
آموزش ترومپت – آموزشگاه موسیقی
آموزش سه تار
آموزش سه تار
آموزشگاه موسیقی
ساز سه‌تار
سه‌تار از سازهای مضرابی موسیقی ایرانی است که در ساخت آن از چوب، فلز، زه یا نخ نایلون استفاده می شود.
وسعت سه تار نزدیک به سه اکتاو است. سه‌تار را را معمولاً با مضراب نمی‌نوازند
بلكه با ناخن (انگشت سبابه)، نواخته میشود. سه‌تار و انواع سازهای شبیه به آن مانند
تنبور و دوتار و چگور در نواحی مرکزی آسیا و خاورمیانه رواج داشته‌است.
تاریخچه سه تار
سه‌تار در گذشته سه سیم (تار) داشته و اکنون چهار سیم دارد
(البته سیم سوم و چهارم آن نزدیک به هم قرار دارند و هم‌زمان نواخته می‌شوند
و مجموعهٔ آن دو را معمولاً سیم «بم» می‌نامند).
با گذشت زمان کسانی چون ابونصر فارابی، ابوعلی سینا،
صفی الدین ارموی و از متأخران ابوالحسن صبا لزوم افزایش یک سیم دیگر
(این سیم از نظر تاریخی سیم چهارم است ولی سیم سوم خوانده میشود) به این ساز را درک کرده اند.
سه تارهای امروزی دارای چهار سیم هستند.
سیم سوم سه تار به سیم مشتاق معروف است و به روایتی از ابوالحسن صبا این سیم را نخستین بار
درویشی به نام مشتاق علیشاه به ساز سه‌تار افزوده است.
چگونگی نواختن سه تار
سه تار را از خانواده تنبور دانسته اند و امروزه در مقایسه به تار نردیکتر است
و معمولا نوازندگان تار با ساز سه تار نیز آشنایی دارند.
سه‌تار در حالت نشسته به صورت افقی روی ران پا قرار می گیرد
به نحوی که دسته آن در طرف چپ و کاسه آن در طرف راست نوازنده است.
نوازنده سر انگشتان دست چپ را روی پرده های(دستان) دسته حرکت می دهد
و با ناخن سبابه دست راست بر آن زخمه می زند. سه تار را به علت سبکی وزن ایستاده هم می نوازند.
آموزش سه تار
اجزا سه تار
ساز سه‌تار دارای دو قسمت کاسه و دسته است. در انتهای دسته پنجه قرار دارد که محل قرارگرفتن گوشی‌هاست.
•کاسه طنینی سه تار
• صفحه رو
• خرک
• دسته سه‌تار
• پرده
• شیطانک
• سرپنجه
• سیم گیر
• تعداد و جنس سیمها در ساز سه تار
• گوشی
قسمت‌های مختلف سه‌تار:
دسته سه تار در مقایسه با کاسه آن باریکتر است و به صورت لوله‌ای تو پُر از چوب ساخته میشود
• کاسه طنینی سه تار: کاسه طنینی از اجزای سه تار می باشد
که کاسه‌ای گلابی شکل و از جنس چوب است و روی دهنه آن صفحه چوبی قرار دارد.
کاسه سه تار را هم یک تکه و هم از ترک‌های به هم متصل شده
چوب می‌سازند و به منظور زیبایی گاهی طرح‌هایی با صدف یا استخوان روی آن نصب می‌کنند.
کاسه سه تار از نظر ساختاری مانند کاسهٔ عود یا تنبور است
ولی کوچکتر از آنها و معمولاً از چوب توت ساخته میشود.
• صفحه رو: صفحه روی سه تار از جنس چوب است و معمولا سوراخ‌های کوچکی روی آن ایجاد می‌کنند
که خروج صدا را از کاسه طنینی سه تار میسر می‌سازد.
• خرک سه تار: خرک نیز از جنس چوب و به طول تقریبی ۴ سانتی متر و ارتفاع ۷ میلی متر است.
سطح زیرین مسطح آن روی صفحه قرار میگیرد. روی خرک سه تار شیارهایی وجود دارد
که سیم از روی آن عبور کرده و از هم جدا نگه داشته میشود.
• دسته سه تار: دسته سه تار در مقایسه با کاسه آن باریکتر است
و به صورت لوله‌ای تو پُر به قطر تقریبی ۲.۵ و طول ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر از چوب ساخته میشود.
روی دسته سه تار مسطح و پشت آن نیم دایره است و پرده‌ها روی آن بسته می‌شوند.
دسته سه تار از یک طرف به کاسه و از طرف دیگر به سر پنجه متصل میشود.
آموزش سه تار
• پرده سه تار: پرده‌ها نخ‌های باریکی از جنس رودهٔ حیوانات و یا ابریشم هستند که در عرض دستهٔ سه‌تار به صورت سه‌لایی و چهارلایی بسته می‌شوند و وظیفهٔ تقسیم‌بندی فواصل موسیقایی را برعهده دارند.
تعداد پرده‌های سه تار ۲۶ عدد است که که یکی از آنها قبل از شیطانک بسته میشود
و فاصلهٔ آن با شیطانک در صدای سه‌تار موثر است.
شایان ذکر است امروزه به مدد دیدگاه متجدد اساتید ساخت سه‌تار نظیر استاد محمدرضا ژاله
استفاده از پرده هایی از جنس نایلون کمک با ارزشی به نوازندگان سه تار به حساب می‌آید.
چرا که این جنس پرده اولا حرکت دست نوازنده سه‌تار را به روی دسته را آسان تر نموده
ثانیا اجرای تکنیک ویبره (لرزش) با دست چپ را میسرتر از قبل نموده
و ثالثا هیچگونه تغییری بر رنگ صوتی سه‌تار ندارد.
• شیطانک: شیطانک بین قسمت اصلی دسته و پنچهٔ ساز سه‌تار قرار میگیرد
و جنس آن از استخوان و یا پلاستیک است. کاربرد شیطانک سه تار در هدایت و تقسیم‌بندی سیمها
در قسمت بالای دسته میباشد.
• سرپنجه سه تار: سر پنجه در ابتدای طول دسته و از جنس چوب است
و تعداد ۴ گوشی دو به دو در طرفین آن قرار گرفته‌اند. گاهی داخل سر پنجه را به طرف بیرون خالی می‌کنند
و سیمها مثل سیمهای تار بسته می‌شوند. گاهی نیز ممکن است سر پنجه در امتداد دسته ساخته شود.
در این صورت سیمها به طرف بیرون سرپنجه به دور گوشی‌ها بسته می‌شوند.
• سیم گیر: سیم گیر از دیگر اجزای ساز سه تار می باشد که قطعه‌ای است
چوبی و گاهی از جنس استخوان که در انتهای بدنه کاسه نصب میشود و گره سیمها به شیار روی آن می‌افتند.
• تعداد و جنس سیمهای سه تار : سه تار دارای ۴ سیم فلزی با ضخامت‌های متفاوت است.
سیم چهارم سه تار را مشتاق علیشاه به آن اضافه کرده است و برخی این سیم را به نام سیم مشتاق می‌شناسند.
سیم یکم یا سیم سفید سه‌تار که از جنس فولاد است.
سیم دوم یا سیم زرد سه‌تار نیز از جنس برنز است.
سیم سوم یا سیم مشتاق یا زنگ که دقیقا هم‌جنس و هم اندازهٔ سیم یکم است.
سیم چهارم سه‌تار که آن هم زرد رنگ است و از دیگر سیمها قطورتر است.
• گوشی: سیم سه‌تار از یک طرف به سیم‌گیر در انتهای کاسه و از طرف دیگر به گوشی‌های کوک شونده
در انتهای دسته ساز سه‌تار بسته میشود. با پیچاندن گوشی‌ها ساز سه‌تار کوک میشود.
صدای ساز سه‌تار
سه‌تار از سازهای مضرابی موسیقی ایرانی است
آموزش سه تار
سه تار دارای صدایی مخملین و ظریف بوده از آنجایی که که با کنار ناخن انگشت سبابه دست راست نواخته میشود،
صدای ساز ارتباط مستقیمی با اعصاب و روان نوازنده پیدا می‌کند
و از این رو سه تار را اغلب همدم اوقات تنهایی خوانده‌اند.
اغلب شنوندگان، ساز سه تار را دارای لحن و نوای غمگینی احساس می‌کنند،
اما نوازندگان معاصر موسیقی ایرانی در تلاش برای توسعه موسیقی مدرن و نوی ایران، آثار زیبایی آفریده‌اند
که با حال و هوایی که تا دو دهه پیش از این ساز سه‌تار تصور می‌شد کاملاً متفاوت است.
البته می بایست اشاره کرد که در سه تار نوازی مدرن تجربه استفاده از مضراب سیمی تجربه ای موفق بوده
و با ایجاد صدایی شفاف و کریستالی کمک شایانی به گسترش امکانات ساز سه‌تار نموده است.
اجرای تک سیم هایی خاص و همچنین افزایش قدرت اجرای دینامیک های مختلف
نیز از مزایای استفاده از مضراب سیمی در نوازندگی سه‌تار است.
آموزش سه تار
کوک ساز سه‌تار
هر چهار سیم سه‌تار می‌توانند توسط گوشی‌هایی که در انتهای دسته تعبیه شده کوک شوند.
نت پایه‌ی کوک سه‌تار و تار معمولا نت دو برای سیم یکم است
و بقیه سیمها بر اساس سیم اول کوک می‌شوند. نت ِ دوی مورد استفاده در سه‌تار، در پیانو سی وسط (Middle C) است.
نت دو در موسیقی ایرانی معمولا یک پرده پایین‌تر از نت دو در موسیقی کلاسیک، و برابر با سی بِمُل در دیاپازون است.
بعضی اوقات برای تمرین از پایه نت لا برای کوک سیم یکم استفاده میشود
چرا که صدای ساز سه‌تار بم‌تر بوده و گوش نوازنده را آزار نمی‌دهد.
دلیل دیگر برای استفاده از نت ِ لا شل‌تر بودن سیم‌هاست
و در نتیجه آسیب کمتری به سیم سه‌تار رسیده و عمر مفید آن بالا می‌رود؛
در عین حال که اجرای تکنیک‌هایی مانند مضراب ریز روی سیم شل آسانتر است.
معمولا برای هر دستگاه کوک خاصی در نظر گرفته میشود،
اما بسته به دستگاه، احساس نوازنده سه‌تار و تم آهنگ مورد نظر می‌تواند متفاوت باشد.
عوض شدن کوک ساز سه‌تار در هر دستگاه و آواز در موسیقی ایرانی منجر به عوض شدن حال و هوای آهنگ‌ها میشود
اما میتوان با استفاده از کوک ِ دستگاه‌ها و آوازهای مختلف، آهنگهای مربوط به دستگاه و یا آوازی دیگر را نواخت.
آموزش سه تار
حالت‌های مختلف کوک سه‌تار
در ساز سه تار معمولا برای هر دستگاه کوک خاصی در نظر گرفته میشود
نامگذاری سیمهای سه‌تار برای کوک قراردادی است.
به این معنی که لازم نیست کوک سیم سه‌تار همان نت دیاپازون باشد.
برای مثال در حالتی که قرار باشد سیم اول سه‌تار روی نت دو کوک شود
و سیم دوم روی نت سل، میتوان هر دو را یک پرده پایین‌تر آورد
و سیم اول را روی نت سی‌بمل و سیم دوم را روی نت فا کوک کرد.
آموزش سه تار
به علت پایین‌تر بودن نت دو در موسیقی سنتی ایرانی نسبت به موسیقی کلاسیک به میزان یک پرده،
کوک ِ «سی بمل، فا، سی بمل، سی بمل» همان کوک ِ «دو، سل، دو، دو» شناخته میشود.
در واقع، نامگذاری این کوک ( که در اینجا کوک ماهور است)
به عنوان «دو، سل، دو، دو» برای راحتی کار نوازندگان و هنرجویان است
تا نسبت فاصله بین نت مورد استفاده در سیم یکم تا سیم دوم را که ۵ نیم پرده است، درک کنند.
کوک سه تار در دستگاه ماهور
کوک ِ سه‌تار در دستگاه ماهور به عنوان پایه شناخته میشود و در این کوک،
سه‌تار دارای بیشترین وسعت صوتی خود است.
آموزش سه تار
کوک سه تار در دستگاه شور
کوک سه‌تار در دستگاه شور همانند دستگاه ماهور بوده با این تفاوت که سیم ِ چهارم
به جای نت دو، پنج پرده زیر شده و روی نت فا کوک میشود.
کوک سه‌تار در دستگاه شور به این صورت است:
به ترتیب از سیم یکم تا چهارم:
دو
سل
دو
فا
متعلقات شور
آوازهای ابوعطا، بیات ترک، افشاری، دشتی و بیات کرد با اینکه از متعلقات دستگاه شور هستند،
اما هر یک دارای کوک ِ جداگانه‌ای هستند.
کوک سه تار در دستگاه همایون
کوک مورد استفاده برای دستگاه همایون دقیقا مانند کوک ِ مورد استفاده در آواز ِ ابوعطاست.
در نوازندگی آواز بیات اصفهان نیز از همین کوک برای سه‌تار استفاده میشود.
نوازندگان سه‌تار
اغلب شنوندگان، ساز سه تار را دارای لحن و نوای غمگینی احساس می‌کنند
میرزا عبدالله، درویش خان، ابوالحسن صبا، احمد عبادی، نور علی برومند،
یوسف فروتن، سعید هرمزی، داریوش صفوت، جلال ذوالفنون، محمدرضا لطفی،
حسین علیزاده، داریوش پیر نیاکان، عطا جنگوک، داریوش طلایی،
کیوان ساکت، مسعود شعاری، حمید متبسم، کیهان کلهر، محمد فیروزی،
کیا طبسیان، امیرحسین پورجوادی، قشنگ کامکار از جمله سه تار نوازان برجسته کشورمان هستند.
راه های تماس با آموزشگاه موسیقی هیوا
آموزشگاه موسیقی هیوا
: ۳۳۳۴۶۲۰۰ (hivamusic.ir)
آموزش سه تار – آموزشگاه موسیقی
آموزشگاه موسیقی هیوا شرق تهران
+۱۷
سابقه کار ( سال )
۸۶
ساز های که در این آموزشگاه تدریس می شود
۲۷
اساتید آکادمی موسیقی هیوا
۱۴۳۶۸
فارغ التحصیلات آموزشگاه هیوا
بهترین آموزشگاه شرق تهران —— آموزشگاه موسیقی شمال تهران – بهترین آموزشگاه موسیقی –
آموزشگاه موسیقی هیوا
هیـــــــوا راهی به سوی موفقیت
