کارگردان اُپرا – نمایش «هفت شهر عشق» در نخستین یادداشت برای این اثر، خطاب به مخاطبان

این برنامه نوشت.

محمد عبدی زاده در یادداشتی که برای انتشار در اختیار رسانه ها قرار گرفته، خطاب به مخاطبان

«هفت شهر عشق» نوشت:

«به حرمت چشمهایتان هفت وادی را به سرگشتگی می سپاریم. شاید روزنه ای از عالم بالا رخ بنماید

به حرمت چشم هایتان.

جانهای برکف شده و سرهای رقصان بر باد را به وادیِ حریمِ حرمتش راه دهد به حرمت چشمهایتان.

در طلب عاشق شویم و به معرفت مستغنی. توحید را در فقربیابیم و فنا گشتگانِ جاوید در بقای معبود،

شویم به حرمت چشمهایتان…».

کارگردان اُپرا – نمایش «هفت شهر عشق» همچنین از تمرینات فشرده این برنامه با حضور تمام بازیگران

خبر داد و اعلام کرد که این گروه روزانه بیش ازده ساعت را درمحل تمرین می گذرانند و در حال آخرین تمرینات

نهایی هستند.

گفتنی ست بر اساس اعلام تهیه کنندگان اُپرا – نمایش «هفت شهر عشق»، افسانه پاکرو بازیگر با استعداد

سینمای ایران نیز به گروه اضافه شده اند و «هانیه توسلی» به دلیل مشکلات شخصی قادر به حضور در این

برنامه نخواهد بود.

پیش تر محمدرضا فروتن، مریلا زارعی، ابوالفضل پورعرب، اندیشه فولادوند، نسیم ادبی و محمدعلی ساربان

به عنوان بازیگران اصلی این نمایش در کنار «پانته آ بهرام» معرفی شده بودند.

این در حالی ست که روزبه بمانی، سالار عقیلی، روزبه نعمت الهی، عباس عابدین زاده، ودود موذن،

هادی قضات، شاهین آرین و اسفندیار قره باغی (در نقش اهریمن) خواننده ها و سولیست های این اُپرا – نمایش

را تشکیل میدهند.

ارکستر سمفونیک تهران موسیقی این اثر را به صورت زنده خواهد نواخت و فریدون شهبازیان رهبر مهمان

این گروه است. رازمیک اوحانیان نیز رهبری گروه کُر را بر عهده دارد.

مرضیه مهدیزاده و علی آقایی نسب تهیه کنندگان این اثر هستند و منصور دانشورنیز خالق و آهنگساز

«هفت شهر عشق» می باشد.

سایر بازیگران اُپرا – نمایش «هفت شهر عشق» نیز عبارتند از: مرتضی علی آبادی، مهدی کاشفی،

ترانه ولدیان، یزدان جیریایی، سحر آغاسی، طاها محمدی، هدیه آزیدهاک، بردیا مختاری قاضیانی، رزاکریمی،

رها شیرازی، سیدامیرجوانمرد ، کیوان رضایی راد، نوید شیخ محمد، ساغر احمدی فرد، یاسمن الله یاری و

بردیا مختاری (بازیگر کودک).

. این برنامه دیماه امسال در تالار وزارت کشور روی صحنه خواهد رفت و بلیت فروشی آن نیز از روز سه شنبه

۲۰ آذر در سایت «ایران کنسرت» آغاز خواهد شد.

کنسرتی که میلاد درخشانی نهم آذر روی صحنه برد، از تمام جهات حائز اهمیت بود و توانست اتفاقات

بسیار خوبی را روی صحنه رقم بزند؛ چه به لحاظ پرفورمنس و اجرای خودش و چه تنظیم قطعات و نوازندگان

خوب و باذوقی که تعدادشان کم و کافی بود.

نوازنده‌ها آن‌قدر با هم هماهنگ بودند که انگار قطعات را با هم ساخته و تنظیم کرده‌اند و مال خودشان است.

تک‌تک نوازنده‌ها در کنسرت بُولد بودند و مشخص بود که هر کس سر جای خودش، کارش را درست انجام می‌دهد.

صدابردار هم بهروز منزه بود که مثل همیشه به خوبی از عهده این بخش برآمده بود. به نظرم آمد آنچه که

در سالن «ایوان شمس» شنیدیم، صدای تجهیزات ثابت سالن نبود و تجهیزات صدابرداری دیگری هم اضافه

شده بود تا آقای منزه بتواند این اتفاق خوب را رقم بزند. از طرفی هم صدای خوب در کنسرت‌ها، صفر تا صدش

صرفاً به صدابردار مربوط نیست و تکمیل‌کننده آن، مواردی همچون اجرا، نوازنده‌ها و تنظیم درست موسیقی است.

از آنجایی که نوازنده‌ها و تنظیم‌ها درست بودند، دست صدابردار خیلی باز بود و توانست با این پکیج، صدای

خوبی بگیرد.

تنظیم‌هایی که در اجرا اتفاق افتاده بود هم بسیار ایده‌آل بودند. گاهی که به آلبوم‌های میلاد گوش می‌کنم،

احساس می‌کنم می‌توانست یک‌سری اتفاق‌ها در تنظیم قطعات بیفتد که حالا به هر دلیلی -که یا می‌خواسته

خیلی شلوغ نشود یا مثلاً راک استایل نشود یا خارج از جریان و فضای آلبومش نباشد- جلویش را گرفته است.

یک جاهایی دوست داری آهنگ فریاد بزند و تو هم با آن فریاد بزنی که خیلی در آلبوم این اتفاق نمی‌افتد اما

در اجراها این موضوع برعکس است و جاهایی که دوست داری با آهنگ بالا بروی، به راحتی این زمینه را برایت

فراهم می‌کند. پس روی تنظیم قطعاتش برای اجرا خیلی خوب فکر کرده بود که فکر می‌کنم ترکیبی از خودش و

رضا تاجبخش باشد چون به نظرم در بعضی قسمت‌ها، رگه‌هایی از سلیقه موسیقایی رضا را هم شنیدم.

میلاد اصولاً هنرمند تک بعدی نیست و در بخش‌های مختلفی فعالیت می‌کند که اجراهای باکلام هم یکی از

آنها است. این کاراکتر موسیقایی میلاد را به شخصه خیلی دوست دارم، چراکه میلاد آهنگساز بسیار خوبی

است و به همین دلیل هم کارهای خودش را خیلی خوب اجرا می‌کند و می‌تواند حسش را به خوبی منتقل کند.

در این کنسرت هیچ ای کاشی برایم وجود نداشت به جز چند مورد سلیقه‌ای که مثلاً کاش فرصت تمرین وجود

داشت و یک قطعه هم با کیان پورتراب اجرا می‌کرد؛ چون ترک‌های بسیار خوبی با هم دارند و موضوع دیگر هم

این‌که دوست داشتم میلاد در کنسرتش تارنوازی هم داشت اما به نظرم خودش عود را بیشتر ترجیح می‌دهد.

اما آن‌قدر همه چیز خوب بود که این‌ها اصلاً مسئله مهمی نیستند.

در پایان هم این‌که، این نوع اجراها که هم باکلام هستند و می‌توانند مخاطب عام هم داشته باشند و هم به

لحاظ موزیکالیته در مسیر درستی هستند، تأثیرش روی سلیقه مخاطب بسیا زیاد است و اگر مردم ما کمی از

این موسیقی‌ها گوش کنند و به سمت این اجراها هم بیایند، شاهد اتفاق‌های خوبی خواهیم بود. اما متأسفانه

کمتر کسی روی این ژانرها سرمایه‌گذاری و تبلیغات می‌کند و کمتر دیده و شنیده می‌شوند. خوشحالم که سالن

پُر شده بود و همه هم با او هم‌خوانی می‌کردند اما اگر واقع‌بینانه نگاه کنیم، پتانسیل این‌که دو، سه سانس دیگر

هم بلیت‌فروشی کند را داشت و سالن باید راحت پر می‌شد.

اجرای میلاد درخشانی جزء اجراهایی بود که همه چیزش پرفکت پیش رفت و دوست داشتی یک بار دیگر هم

اجرا را ببینی. جای همه خالی.