آموزش ساز تار

ساز تار از مهمترین سازهای زهی ایران دارای ویژگیهای اصیل و سنتی قومی ایرانی است.

مشخصات:

۱- تار دارای شش سیم بوده كه بوسیله زخمه و مضراب فلزی یا شاخ نواخته می شود.

۲- تار بدنه یا كاسه اصلی ساز معمولاً دو تكه و از جنس چوب گردو و حتی توت كهنه می باشد كه به همدیگر می چسبانند.

۳- پوست تار بره تودلی است.

۴- دسته تار كه جداگانه ساخته شده و بعداً به كاسه وصل می شود به وسیله قطعات شاخ یا استخوان شتر تزئین شده.

۵- خرك تار معمولاً از شاخ گوزن بوده.

۶- پرده ها از جنس روده گوسفند.

لفظ تار در اصل سانسكریت و (تره) بوده است و از ابتدا با چهار و سپس پنج و در اواخر با شش سیم ساخته شد تار به

شكل امروزی سابقه طولانی و دوری ندارد.

میرزا حسینقلی با تار پنج سیمه و درویش خان با آن مانوس بوده و می نواخته اند.

تار سازان مشهوری همچون یحیی – استاد فرج الله اقدام به تكمیل زیبا سازی

و استاندارد نمودن تار شش سیم نموده اند

كه مشهورترین و كاملترین آنها را یحیی می ساخته همانطور كه گفته شد

مضراب تار یا از شاخ بسیار سخت و یا از فلز

است كه دسته آن موم گرفته شده طول تقریبی آن سه سانتیمتر است اما بطور معمول از جنس برنج است.

اجزاء ساختمان تار

۱) وزن متوسط آن بطور معمول ۱۷۰۰ تا ۲۲۰۰ گرم بوده و قسمتهای مختلف آن عبارتند از سرپنجه ، دسته ، نقاره، كاسه،

پوست، سیم ، گوشی، خرك، شیطانك و پرده

۲) دسته تار بطور تقریبی ۵/۳×۴۶ سانتیمتر است كه از محل سر پنجه با قطر ۵/۲ تا ۳ سانتیمتر شروع و تا محل تلاقی به

كاسه ۸ الی ۱۰ سانتیمتر می رسد. دسته معمولاً از چوب گردو بوده .

۳) تعداد پرده های تار ۲۸ عدد بوده كه از جنس روده، نخ بخیه (رودة خرگوش یا گوسفند) و گاهاً نایلون می سازند.

۴) جعبه گوشی (سر) در انتهای بالایی دسته قرار گرفته و از هر طرف سه گوشی بر سطوح جانبی جعبه كار گذاشته

شده است.